CO BYŁO WCZEŚNIEJ?

Sahem

Ta wizyta z minuty na minutę stawała się coraz bardziej dziwna.
- Powiedzmy, że ta pani w pewien sposób mnie nachodziła - nie zamierzał tego ukrywać, bo sam wiedział, jak to jest niczego nie pamiętać...

Viktor

Nagle do sali przyszła pielęgniarka i wezwała lekarza do jakiegoś pacjenta - Proszę zapisać na kartce adres, imię i nazwisko pacjentki, dziękuje że pan przeszedł i pomógł nam.- powiedział do Mike'a i wyszedł, Amanda cały czas wpatrywała sie w Mike'a - Czyli nazywam się Sanford tak? A jak mam na imię?

Sahem

Mike wziął od lekarze tę kartkę i długopis, po czym spojrzał na kobietę.
- Amanda - odpowiedział krótko siadając - Amanda Sanford

Viktor

- Jestem trochę zaskoczona że byłam tylko twoją klientką, myślałam że skoro zapamiętałam tylko twoje imię to byliśmy przynajmniej dobrymi znajomymi… wiesz o mnie coś jeszcze?

Sahem

Mike pokręcił głową uśmiechając się krzywo.
- Widzieliśmy się dwa razy - odpowiedział zapisując coś na kartce.

Viktor

- Dwa razy... -westchnęła przewracając oczami - Świetnie, więc nic więcej mi nie powiesz, dzięki że chociaż tyle mi pomogłeś, ty jesteś hydraulikiem prawda?

Sahem

- Tak - odparł odkładając kartkę na stolik - Musisz mi jednak wybaczyć, mamy jeszcze nieuprzątnięty dom - tu spojrzał w stronę drzwi.

Viktor

- Czyli jednak zapadłeś mi w pamięć, może teraz po twojej wizycie przypomnę sobie coś jeszcze. - ucieszyła się - Odwiedzisz mnie jeszcze? - zapytała nie zdając sobie sprawy z tego że Mike jej nie lubi

Sahem

- Nie wiem, czy będę miał czas - Mike starał się w jak najuprzejmiejszy sposób przekazać jej, że nie ma ochoty jej więcej odwiedzać.

miss.

[color=indigo]Brooke zabrali na badania. Na maaaaase badań. Ale stwierdzili że jest juz w na tyle dobrym stanie że moga ją od tego wszystkiego odłączyć. Była poprostu poobijana i to dlatego wszystko ją bolało.
Usiadła na łóżku i wzięła swój telefon. Zadzwoniła do swojej znajomej, Rosalie. Jednak telefon milczał. Próbowała raz i drugi i kolejny, Wykonała kilka telefonów a później zostawiła wiadomość:
<center>- Rose, odezwij się do mnie proszę. Nie wiem co się dzieje. Mam nadzieję, że wszystko w porządku i w najgorszym przypadku zgubiłaś telefon. Oby nie. Odezwij się, bo tutaj umre z nerwów. Brooke.</center>

Viktor

- Rozumiem... -odpowiedziała - Jeszcze raz dzięki za pomoc no i do zobaczenia.

Sahem

Mike uśmiechnął się niezbyt szczerze.
- Do zobaczenia - odpowiedział nie zastanawiając się. Przecież nie chciał jej już więcej widywać...

Arno

On nadal czekał na jakąś informację od lekarzy...nie mógł wchodzić do jej pokoju, był wykończony, a czekani go coraz bardziej dobijało.

Naomi/Missy

Skończyła czytać tą książkę. Nudziło jej się i ciągle nękały ją dziwne myśli. Miała romans z Karlem i to może być też jego dziecko, ale przecież James jest jej mężem i to on musi być ojcem. Na razie nie będzie mu mówić o zdradzie. I tak ciągle o tym myśląc wstała z łóżka i podeszła do szpitalnego okna, skąd patrzyła na wszystkie zniszczenia Wisterii.

- I co jest z tym... Adamem Grindingiem ?
- Nie udało nam się go uratować. Nie żyje.
- A czemu Melisa nic nie pamięta ?
- Przy wypadku miała lekki uraz mózgu i ma prawo nie pamiętać całej sytuacji.
- Rozumiem... a kiedy będzie można ją odebrać ze szpitala ?
- Tego nigdy nie wiadomo. Niech pani lepiej weźmie te walizki i pójdzie odpocząć do hotelu.
- Tak, właśnie to zrobię.- wychodzi na korytarz, bierze walizki, patrzy jeszcze w stronę pokoju Mel i wychodzi.
[wychodzi Claire]

Nina

Stan Sereny wyraźnie się poprawił. Do tego stopnia, że powoli zaczęła wybudzać się ze śpiączki.
Była blada i słaba, ale żyła.
Otworzyła oczy i odchrząknęła, próbując coś powiedzieć, ale nie miała na to siły.

Arno

Czekał na takową wiadomość - nie mógł jej usłyszeć.

Granmor

Przyszedł więc doktor Blore, nie znam sytuacji więc to streszczę. Powiadomił mężczyznę o stanie zdrowia Sereny i poszedł. Haha, ale się wysililem.

miss.

Zgubiłam Izzie więc podejrewam, że jest gdzieś w szpitalu

A z Brooke z minuty na minute było coraz lepiej. Nafaszerowali ją proszkami i naprawde była całkiem do zycia.

Nina

No wiec Serena odzyskała na dobre przytomność i pierwsze, o co spytała, to czy nie mają pacjenta nazwiskiem Fox. Kumata pielęgniarka skojarzyła fakty i wyszła na korytarz, gdzie powiadomiła Michaela, że Serena się obudziła i może do niej wejść.

Arno

Gdy usłyszał, że może do niej wejść miał ochotę tam wbiec, ale zmienił zdanie...Zebrał się w sobie i powoli wszedł do sali, zamknął drzwi i stojąc pośrodku pokoju spojrzał się na nią...z uśmiechem.

Nina

- You okay? - spytała słabo.

Arno

- Yeah, yeah, I'm allright. - szepnął i podszedł do jej łóżka nadal stojąc patrzył na nią z góry, był lekko przerażony, a przede wszystkim zszokowany tym co się wydarzyło w Fairview, złapał ją za dłoń, nie chciał jej męczyć.

Nina

Przymknęła oczy i skinęła głową.
- Me too - odparła, czemu przeczyły wszystkie rurki do jakich była popodłączana.

Arno

Usiadł na krzesełku i trzymał jej dłoń swoimi obiema. Wpatrywał się w jej twarz, która nie miała żadnego wyrazu...W sali panowała cisza...

Nina

Po dłuższej chwili, w której Serena zbierała siły, odezwała się:
- Nie sądziłam, że to tornado będzie tak... Duże.
Wyraźnie mówienie sprawiało jej problemy, bo byla cholernie słaba.