Agencja Reklamowa WOUNDS

Arno

Nate przyjechał swoim samochodem pod siedzibę firmy. Wysiadł z niego i razem z jakąś aktówką wszedł do środka. Od samego wejścia był zasypywany różnego rodzaju informacjami i pytaniami przez wszystkie pracujące w firmie sekretarki. Wreszcie udał się na właściwe piętro i przywitał się ze swoim przyjacielem Scottem - szefem jednego z działów. Usiadł na rogu biurka Scotta i jako, że nic poważnego się w firmie nie działo rozmawiał z nim co chwilę próbując zdusić wybuch śmiechu.

Villemo

Anette Scott dotarła pod budynek firmy. Przegarnęła włosy dłonią i z typową dla siebie gracją weszła do środka. Nie wyglądała normalnie, ani nawet ładnie. Obcisłe żakiet, czarna prosta spódniczka, co prawda krótka, ale jednak prosta. Włosy miała upięte, a czarne oczy przesłaniały jej okulary. Usta były oczywiście pomalowane krwistoczerwoną szminką. Weszła do środka, po czym minęła recepcję i udała się do swojego biua. Pracowała tu dopiero trzy dni. Zajęła miejsce za biurkiem i odchyliła glówkę do tyłu, po czym włączyła komputer i zaczęła swoją pracę.

Arno

Zauważył nową kobietę w swoim biurze, zrobiła na nim takie wrażenie, że oczy wyszły mu na wierzch, mimo tego skromnego stroju.
- Scott! Kto to jest? Co to za ślicznotka? - wyszeptał do niego cały czas ze zdziwieniem.
- Jest nowa, pracuje od niedawna.
On tylko zagwizdał i wstając poklepał Scotta po plecach, po czym wszedł do swojego gabinetu; usiadł za biurkiem. Zadzwonił do sekretarki, żeby zrobiła mu kawę, gdy ją dostał popijał ją jak zwykle analizując jakieś papiery, które leżały na biurku.

Villemo

Anne zaczęła przenklinac swój brak doświadczenia. Cóż, studia niewiele dają, gdy przez 12 lat olewa się swoje powołanie. Chociaż czy to napewno było jej powołanie? W każdym razie uznała, że przydałby jej się ktoś do pomocy. Spojrzała na siedzącego przy biurku obok chłopaka. Uznała, że czas wykorzystać kobiece wdzięki. Niby przypadkowo odpięła dwa guziczki koszulowej bluzki i podeszła do niego.
- Przepraszam, czy mógłby mi pan pomóc.? - zapytała z lekkim uśmiechem, patrząc na człowieka, który nosił to samo nazwisko co ona. Pokazała mu przy tym dokumenty, w którymi miała problem.

Arno

Scott uśmiechnął się delikatnie...
- Ze wszelkimi pytaniami proszę udawać się do prezesa Clarke'a. - wskazał na drzwi od jego gabinetu, które były zasłonięte.

Villemo

- Dziękuje. - powiedziała z lekkim, tradycyjnym dla siebie uśmiechem. Powoli ruszyła w kierunku drzwi. Przed drzwiami, wzięła głęboki oddech i zapukała.

Arno

- Proszę. - powiedział spoglądając w cyferki, nie wiedział, że to ona.

Villemo

Dlaczego.? Przecież mógłbyć jasnowidzem:D
Anette powolutku weszła do środka, nieśmiało spoglądając na Nathaniela, którego imię mi się źle kojarzy. Uśmiechnęła się nieśmiało.
- Tamten chłopak mnie do pana skierował. Mam tu taki mały problem. - powiedziała i podeszła do niego, ukazując swoje kobiecie wdzięki. Pochyliła się nad nim i pokazała mu papiery.

Arno

Widząc, że go prowokuje odchrząknął delikatnie, był jeszcze bardziej zdziwiony niż przedtem, zajrzał w papiery, nie w dekolt.
- A konkretnie o co chodzi? - zapytał z uśmiechem patrząc na Annette i drapiąc się po brodzie - wiadomo jak.

Villemo

Anette wyjasniła mu problem, sorry ale nie wiem co napisac, bo się na tym nie znam. W każdym razie, nie mogło to świadczyć o jej głupocie. I nie prowokowała go specjalnie. Odsunęła się nawet trochę, nadal delikatnie się uśmiechając. Nie ma to jak niewinna, biedna dziewczynka w opałach.

Arno

On jej wszystko objaśnił.
- Na przyszłość proszę walić do mnie ze wszelkimi problemami. - wcale się tutaj nie spinali tak w tej firmie, byli do siebie przyjaźnie nastawieni - A przy okazji nie jestem Pan, tylko Nate. - w końcu nie był taki stary... - Długo Pani u nas pracuje? Nie widziałem Pani tu wcześniej. - uśmiechnął się i napił kawy.

Villemo

- Dziękuje. - powiedziała z szerokim uśmiechem. - Anette. - przedstawiła się, nie bardzo wiedząc co powiedzieć i poprawiła włosy. - Długo.? Nie, to dopiero drugi. Bardzo mi miło pana... Ciebie, poznać.

Arno

- Mnie także. Mieszkasz w Fairview? - zapytał z uśmiechem i skończył swą kawę.

Villemo

- Tak, na Wisteria Lane. A pan... Ty.? - zapytała i uśmiechnęła się speszona. nie mogła sie przyzwyczaić do mówienia na Ty.

Arno

Uśmiechnął się będąc zdziwionym, bo usłyszał nazwę swojej dzielnicy.
- Ja także na Wisteria Lane... - nie przyznał się, że z matką... - To może po pracy wrócimy razem? O której kończysz Annette? - zapytał.

Villemo

- O 15, a Ty.? - zapytała. Jakoś nie bardzo jej sie to podobało, ale przecież nie mogła budzić niczyich podejrzeń.

Arno

- Około 15, albo wcześniej. - urwał i złożył papiery na kupkę - Może wyskoczymy na kawę po pracy? - zapytał z uśmiechem.

Villemo

Uśmiechnęła się lekko, ale kawka nie bardzo jej pasowała. Nie zamierzała się z nikim bliżej poznawać. Przynajmniej jeśli chodzi o te niezbyt zaufane osoby.
- Obawiam się, że muszę załatwić jeszcze pare spraw związanych z przeprowadzką.

Arno

- Pomogę Ci. A tymczasem jestem zmuszony Cię wyprosić, mam pełno roboty tak samo jak Ty, jeszcze pogadamy. - uśmiechnął się i złapał za słuchawkę telefonu.

Villemo

- Dziękuje, ale dam sobie radę sama. Miło się rozmwiało i dziękuje za pomoc. - powiedziała z uśmiechem i wyszła.

Arno

Pokręcił głową i wykonał parę ważnych telefonów.