Dom Chenowith - NA SPRZEDAŻ

Granmor

A tutaj sobie mieszka zwykła kobieta z mężem i dziećmi. Gdy dom jest pusty i ona ma się zająć porządkami, dorabia sobie z mężami innych gospodyń. Można tutaj spotkać od czasu do czasu między innymi Rexa.

Dawniej dom formalnie należał do Maisy Gibbons

Sahem

[WCHODZI: Rex]

Rex upewnił się dwa razy, czy nie ma nikogo znajomego w pobliżu i zatrzymał się na pobliskim parkingu, by nie budzić podejrzeń. Doszedłszy do drzwi frontowych zadzwonił dwa razy, czekając na otwarcie poprawił krawat pod szyją.

Chwilę później drzwi otworzyła kobieta, a na jej twarzy pojawił się uśmiech.
- Witaj Rex... - powiedziała zapraszając mężczyznę do środka. Kilka minut później byli już w sypialni
- Kupiłam nowy bicz - Maisy uderzyła nowym nabytkiem w łóżko - Mam nadzieję, że się spodoba... - no i się zaczęło... "Wygłupiali" się z jakąś godzinkę, po czym Rex wręczył pieniądze Maisy
- Powinieneś powiedzieć Bree o swoich potrzebach - zaczęła rozmowę ścieląc łóżko. Rex w tym momencie dopinał ostatnie guziki koszuli.
- Jestem pewien, że zaraz po tym jakbym jej powiedział znalazłbym się za drzwiami... - uśmiechnął się blado - Do następnego razu - powiedział żegnając się
- Następnym razem kupię obrożę - tak, Maisy Gibbons nie była zwyczajną kurą domową...

[WYCHODZI: Rex]

heaven

Kiedy Rachel Chenowith przejeżdżała przez Fairview próbowała sobie wyobrazić tutejsze życie, do którego zamierzała wtargnąć. Myślała również o tym co ją może spotkać w tej spokojnej okolicy. I gdy tak rozmyślała nie zauważyła... że zgubiła się, na amen.
Eh, szlag by to trafił.
Jednak pozytywne w Fairview było to, że zawsze znajdzie się tu bezbronna dusza do pomocy. Toteż Rachel widziała już z daleka zarys swego domu. Kiedy w końcu weszła do środka nie rozpoczęła od eksploracji tego co wewnątrz, według swego zwyczaju zaczęła od zewnątrz. Minęła gęstwinę drzew i doszła do miejsca gdzie jej ogród łączy się z parkiem. Dwa inne ogrody również kończyły się w tym miejscu. Nie były duże. Jeden pełen zabawek, a drugi cóż, lepiej nie mówić. Pomiędzy domami rysowała się ulica, a po drugiej stronie sięgała po gazetę piękna dama. Rachel nie miała wątpliwości, że gdzieś już ją widziała. Podniosła więc rękę, aby pomachać... chociaż wcześniej robiła to dosyć rzadko, bo gdy rękaw jej bluzki opadł odsłonił tatuaż, obrazujący niewielki krzew białych róż. Paradoksalnie to był pierwszy raz kiedy nie wstydziła się pokazać tego na wpół pięknego, na wpół szkaradnego dzieła. Może dlatego, że to co rysowało się wzdłuż jej dłoni, wyrastało jak idealna kopia tuż obok jej stóp.

heaven

W końcu, gdy się rozpakowała postanowiła, że pozwiedza okolicę i poszuka jakiś wolnych mężczyzn. Jej powiedzenie mówi, "nigdy nie mieszkaj ze swoim chłopakiem na jednej ulicy, żebyś miała gdzie uciec", ale co tam. Pieprzyć zasady. Wzięła ze sobą ciasto, które kupiła wcześniej w sklepie. Wydawało jej się, że to trochę dziwne, że to ona pierwsza wyciągnie rękę do sąsiadów. Ale w końcu była oryginalna...

[wychodzi: Rachel]