Dom Susan i Mike'a Delfino, oraz Julie

Masełko

-Właśnie dostałam wielkiego skurcza w kostce..-zawyła cicho-Że nie mogę się ruszyć

Nina

Susan szybko sięgnęła po telefon i wezwała lekarza.
- Spokojnie, spokojnie - pobiegła po lód i obłożyła nogę Julie.

Masełko

-To silniejsze ode mnie-wykrzyczała-Umre..-westchnęła

Dean

[Wchodzi: Mike]

Wszedł bez pukania i zobaczył umierającą Julie. Trochę go zatkało.
- Przepraszam... Czy ja się tu mogę do czegoś przydać? - zapytał nieśmiało, ale dość głośno.

[Fell free to say anything Wink

]

Nina

- Mike... - jęknęła, totalnie zdezorientowana. - Nie wiem co mam robić, czekamy na lekarza...

[Fiona, bez przesady, bardzo cię proszę Wink

]

Sahem

[na skurcze pomaga czekolada, ukłucie szpileczką w bolący mięsień lub podniesienie palców nogi "no góry" (chodzi o ich odgiecie xP).
musialem xD ja czasem miewam skurcze i to booooli xP]

Dean

- Ym..... Gdzieś kiedyś czytałem, że na skurcze pomaga czekolada, ukłucie szpileczką w bolący mięsień lub odgięcie palców nogi... Nie wiem, na ile źródło jest wiarygodne, ale... może skoczę po czekoladę... Albo.. szpilkę...?

[Wybacz, Sahem... musiałem Razz

Swoją drogą warto wiedzieć takie rzeczy, bo nigdy nie wiadomo, kiedy się człowiekowi przyda taka wiedza... Wink

]

Nina

- Szpilki, szpilki, nie mam w domu szpilek! - zaczęła panikować. - Czekolada! Mike, jest w szafce w kuchni, druga po lewej! - dodała, próbując rozmasować mięsień nogi Julie i odginając palce stopy.

Masełko

[chyba zabardzo się wczułam xD]
-Dzień dobry-odparła-Czekolada? Myśli pan że to coś da? Na kostke? tylko czuje jakby była przekręcona, ale to wielki ból. Myśli pan że to zadziała?

Dean

- Jaki pan, przecież jestem Mike - rzucił zaaferowany biegnąc do drugiej po lewej szafce w kuchni. Czekolada była, owszem, nawet (na oko) 10 tabliczek... Nie analizował źródła ikonograficznego, złapał za jedną i przybiegł do nich łamiąc czekoladę na spore kawałki. Dopiero po chwili przyszło mu do głowy, że Sus może mieć coś przeciwko temu, żeby dziewczyna mówiła do niego po imieniu...

Nina

- I jak, lepiej? - zapytała po chwili, prawie ostatkiem sił powstrzymujac się, żeby nie nakarmić Julie tą czekoladą. - Lekarz powinien zaraz przyjsć...

Granmor

[wchodzi Blore]

Podszedł do drzwi i zapukał kilka razy.

Nina

Szybko pobiegła otworzyć.
- Doktorze, nareszcie. proszę wejść - powiedziała i poprowadziła go do kanapy, na której była Julie.

Granmor

Blore spojrzał na kostkę, spojrzał na swoją apteczkę-Proszę zamknąć oczy, będzie boleć... - stwierdził, wyciągając strzykawkę.

Masełko

-Dzień dobry-Julie przymknęła oczy tak jak nakazał lekarz.

Dean

Skinął głową na powitanie Blore'a i w napięciu przyglądał się jego poczynaniom. Powoli, mimowolnie, podszedł do Susan i objął ją. Po chwili sam się zdziwił - martwił się o Julie! Przecież prawie jej nie znał a już była mu droga. Czy to dlatego, że była córką Susan? Czy dlatego, że wzbudzała w nim jakieś rodzicielskie uczucia? Nie wiedział, i wkrótce przestał się nad tym zastanawiać... obserwował tylko, jak lekarz wyciąga strzykawkę, napełnia ją...........

Granmor

Blore znieczulił okolice kostki [science fiction, wiem], zaczął badać kostkę.-Muszę panienkę zabrać do szpitala, potrzebuję zdjęcie...

Dean

Susan jakoś zwiędła mu nagle w ramionach, więc delikatnie nią potrząsnął z nadzieją, że się ocknie... Korzystając z tego, że Blore odwrócił się na chwilę posadził Sus na kanapie i oparł jakoś pseudo-naturalnie o poduszki. Puścił do Julie - która widziała całe zajście - porozumiewawcze oko z lekkim przestrachem na twarzy.
- Tak, oczywiście, trzeba zabrać Julie do szpitala...

[Blore jest karetką czy taksówką czy czym? W sensie, że jak ma się dostać Julie do szpitala. Czy trzeba ich zawieść, czy pojadą z Blorem...?]

Granmor

[powiedzmy że taksówką]

Blore spojrzał na zegarek.-Proszę to dać kierowcy. - podał Mike'owi pieniądze.-A ja zadzwonię po karetkę..

Dean

Mike wziął pieniądze i zaniósł do taksówkarza. Gdy ten odjechał, Mike wrócił do domu, gdzie Blore właśnie skończył rozmowę ze szpitalem. Podszedł do Susan i udając, ze z nią rozmawia zaczął ją poszturchiwać w nadziei, ze sie ocknie. Tak oczekiwał karetki.

Nina

[zemdlałeś mi Susan! xD]
Susan oczywiście się ocknęła.
- Do szpitala? - zapytała słabo, bo nawet nie do końca kojarzyła, że straciła na chwilę przytomność. - Muszę się czegoś napić... - stwierdziła, bo trochę jej się kręciło w głowie. Nachyliła się do Julie. - To moja wina, mogłyśmy od razu pojechać do szpitala, a nie zwlekać... - powiedziała cicho. - Przepraszam cię, mała.

Masełko

-Nie ma sprawy-uśmiechnęła się słabo-Ból dopiero teraz się pojawił a kondolencje trzeba było złożyć

Arno

Do domu szybkim krokiem ze zdenerwowaniem na twarzy wchodzi Karl

- No właśnie... do szpitala... Julie, kochanie... nic ci nie jest?! - Karl spojrzał na noge Julie i widząc w jakim jest stanie zdał sobie sprawę z tego, że jego pytanie było pytaniem retorycznym , na które odpowiedź brzmiała : NIE

- Nie fatygujcie się ja pojadę z Julie do szpitala, chodź córeczko! - skinął porozumiewawczo do Susan, jakby wiedział , że się zgadza, po czym ponaglił Julie i pomógł jej wstać

- Zadzwonię jak się czegoś dowiemy! Pa Susan! Dowidzenia Mike!

Nina

W tym momencie Susan oprzytomniała.
- Karl. Możesz mi wyjaśnić, co ty do cholery wyprawiasz? - zapytała Susan, zrywając się z kanapy. - Gdybyś nie zauważył, tu jest lekarz. Gdybyś nie zauważył, tu jestem ja. I, cholera jasna, co ty tu w ogole robisz? - wydarła się. - Czekamy na karetkę, więc uspokój się.

Arno

- Co ja tu robie?... Przyjeżdżam po moją córkę. Jest tu lekarz?...I czeka na karetke... czekacie na karetkę?... Ja nie będe na nic czekał, nie ma czasu na czekanie! Im poźniej tym gorzej, a Ty mnie Susan w tej chwili nie draznij, bo chyba , a w zasadzie napewno zależy ci na zdrowiu NASZEJ, czyli Twojej też córki, tak?!... Więc prosze cię nie utrudniaj... Biorę Julie i doktora i jedziemy do spzitala, raz dwa i będziemy! Odwołajcie karetkę... Nie ma czasu, nie będe czekał, bo mogą się zrobić jakieś powikłania... taką sytuacje miałem już nie raz - Karl to wszystko powiedział na jednym wdechu, ponieważ był zdenerwowany. Wziął Julie na ręce uważając, żeby nie uszkodzić jej kostki i posadził ją do samochodu na przednie siedzenie pasażera, kazał wsiąśc Blore'owi do tyłu, gdy Blore wsiadł, on zrobił to samo, odpalił samochód i pojechał w stronę szpitala.