Dom Meagan Luckett - NA SPRZEDAŻ

rudość

Drzwi domu, skrzypiąc pomału zaczęły się otwierać, podmuch wiatru wpadł do środka.
Można było usłyszeć tupot małych łap, biały kot wbiegł i położył się na łóżku, tuż za nim
rozglądając się nie pewnie, lecz z uśmiechem na twarzy, Meagan. Położyła walizkę na podłodze,
westchnęła odsłaniając firanki wiszące na oknach.

rudość

Poranek był wyjątkowo zimny, Meagan otulona kołdrą nie miała zamiaru dziś wstawać.
Wzięła miskę truskawek które miała pod ręką i próbowała uruchomić, pamiątkowy już telewizor.

Arno

[wchodzi Mason]
Przechadzając się po ulicy po chwili zorientował się, że do niedawna pustego domu, ktoś się wprowadził; postanowił poznać nowego sąsiada/sąsiadkę.
Podszedł pod drzwi domu i zapukał lekko do nich oczekując na domownika z uśmiechem na twarzy.

rudość

Meg właśnie skończyła przygotowywać swoje słynne jabłka w cieście.
 Tak? Otworzyła drzwi z serdecznym uśmiechem, jednocześnie wycierając swoje ręce o papierowy ręcznik.

Arno

Uśmiechnął się szeroko na widok blondynki; po chwili się spoufalił :
- Cześć. Zobaczyłem, że ktoś się wprowadził; a tym kimś jesteś Ty i postanowiłem Cię odwiedzić. - trochę to sztucznie zabrzmiało; ale dobra; nie miał zamiaru sztywni erozmawiać z taką młodą dziewczyną na Pan / Pani...

rudość

- W takim razie, zapraszam do środka. Meg wymachując ręką wskazała salon, następnie udała się do kuchni po wodę i ciasteczka

Arno

Po chwili z uśmiechem na twarzy wszedł do środka i stał w tym salonie...

rudość

Maggie chwyciła się za tył głowy - Usiądź, proszę

Arno

Usiadł z uśmiechem na twarzy na sofie, po czym spytał zaniepokojony tym dotknięciem głowy :
- Coś nie tak?

rudość

- Nie, nie zupełnie nic

Arno

- To dobrze... - powiedział i puścił jej oczko.

rudość

- Jak trafiłeś do Wisteria Lane? Zapytała poprawiając obrus na stoliku

Arno

- Po prostu się przeprowadziłem z rodziną. - powiedział z uśmiechem i w tym momencie przez głowę przeszła mu myśl o wyprowadzce; przecież nie wyprowadzi się do innego kraju; będzie nawet na Wisteria Lane, ale musi mieszkać bez matki; musi...może w przyszłości z Kamilą?

rudość

Nawet nie wiesz jak Ci zazdroszczę tego że możesz usłyszeć rano głośne wrzaski rodziców i rodzeństwa.

Arno

Po chwili odparł ze szczerym uśmiechem ( jak to on w jednym kąciku ust ) :
- Brat jest już prawie dorosły, a ojca z nami nie ma; a siostra... - i tu ( WIEM DZIWNE ) nawet jemu głos się załamał, przed oczami miał wszystkie wspólne chwile ze swoją młodszą siostrą; pierwszą z ich rodzeństwa...tak by chciał aby wróciła.

rudość

Meg stanęła zszokowana, - Przepraszam, nie wiedziałam.

Arno

Przełknął głośno ślinę i odchrząknął; po czym powiedział twardym głosem :
- Siostra zmarła pół roku temu. A ojciec został w Toronto.

rudość

- Jej, na prawdę bardzo mi przykro

Arno

Westchnął :
- Nieważne. Jak Ty się w ogóle nazywasz ? - spytał z uśmiechem na twarzy i z taką powagą...

rudość

- No tak, zapomniałam się przedstawić, Meagan Luckett. Uśmiechnęła się szeroko

Arno

- Ładne imię. - powiedział z uznaniem na twarzy.

rudość

- Miło mi. Zarumieniła się.

Arno

- Mnie też. - powiedział z tajemniczym uśmiechem.

rudość

- Opowiedz coś jeszcze o sobie, ale wolała bym jakieś bardziej radosne wspomnienia

Arno

- Zależy co chcesz wiedzieć. - powiedział z uśmiechem na twarzy.