Dom Pań Thornton

Arno

Była teraz w kuchni i przygotowywała obiad, podśpiewując sobie coś pod nosem, pewno jakąś pieśń religijną...

Future Lover

Weszła pewnie do kuchni i podeszła do lodówki. Otworzyła ją i tam się jakoś tak schowała.

Arno

- Tara, honey...I made dinner. - powiedziała do córki, przez drzwi lodówki, pichcąc coś na patelni.

Future Lover

Spojrzała się w stronę matki i uśmiechnęła się oszczędnie się.
-Nice.-Odwróciła głowę i uśmiech znikł z jej twarzy.

Arno

- Siadaj, kochanie, zaraz wszystko podam. - uśmiechnęła się znów do swojej córki delikatnie i kończyła przyrządzanie posiłku.

Future Lover

Zamknęła lodówkę i usiadła więc. Jakoś nie miała ochoty na rozmowe z matką i ogólnie nie miała humoru, o.

Arno

Podała więc do stołu i chwilę później usiadła naprzeciw córki uśmiechając się do niej.
- Smacznego. - powiedziała z uśmiechem i zaczęła jeść obiad.

Future Lover

Spojrzała na matke z małym zdziwieniem.
-Coś się stało? Budują nową rozlewnie alkoholową?-Ten uśmiech był dziwny. W sensie uśmiech matki.

Arno

O mało się nie zadławiła, oburzyła się.
- Tara, kochanie...nie waż się tak mówić do swojej matki! - krzyknęła oburzona, a potem już odrobinę spokojniejszym tonem dodała - Przecież Ci mówiłam...Panna Jeanette mnie uleczyła, zabiła tego demona, które we mnie tkwił. Po prostu cieszę się...że wreszcie odzyskałam swoje dawne życie i Ciebie, bo Ty jesteś dla mnie najważniejsza, córeczko. - i znów posłała jej promienny uśmiech.

Future Lover

Spojrzała na matkę z nutką zdziwienia ale przeważnie z takim wyrzutem.
-Nie moge pojąć tego, że wierzysz w takie pieprzenie.-Pokręciła głową.
-To znaczy, to nie był demon. To jest problem.-Wymierzyła teraz palcem na Lettie.
-Twój problem.

Arno

- Tara, jak możesz tak mówić?! Panna Jeanette mnie uratowała, zabiła tego demona, który we mnie był...przecież sama przy tym byłaś, widziałaś to na własne oczy! Gdybyś w to nie wierzyła to byś nie dała mi pieniędzy na ten egzorcyzm! - uderzyła pięścią w stół a chwilę potem zaczęła się uspokajać, nie mogła się denerwować, zwłaszcza na swoją córeczkę, bo jeśli to robiła, to twierdziła, że jednak jakaś cząstka demona w niej pozostała i właśnie przez nią przemawia...

Future Lover

Wzruszyła ramionami i tak jakoś podparła się dłonią. Tak łokciem o stół i dłoń na twarz, o. Wiesz jak pewnie.
-To po prostu.. Troche nieprawdopodobne. Daj mi troche czasu okej?

Arno

- Oczywiście, kochanie, ile tylko go potrzebujesz...Ale w zasadzie, do mam do Ciebie prośbę i zarazem propozycję... - powiedziała z uśmiechem i upiła łyk napoju.

Future Lover

-What's up?-Zapytała z taką nadzieją w głosie chyba. No bo.. Chyba może być już tylko lepiej.

Arno

- Czy nie wydaje Ci się, że tobie też by się coś takiego przydało? - spojrzała jej w oczy i uniosła brwi sugestywnie.

Future Lover

Teraz to się troche oburzyła.
-Nie rozumiem, to znaczy..-Przymrużyła oczy. Musiała się troche uspokoić.
-Co chcesz przez to powiedzieć?

Arno

- Kochanie, chyba sama dokładnie wiesz... - tu urwała i westchnęła - Mam na myśli, to, żebyś odwiedziła Pannę Jeanette, zastanów się nad tym. - wstała od stołu i wzięła swój talerz i włożyła go do zlewu.

Future Lover

Rzuciła jakoś jakimś widelcem.
-Więc ja też mam jakiegoś "demona"?-Troche się wkurzyła, a co.

Arno

- Sądzę, że to bardzo prawdopodobne... - stwierdziła i zaczęła myć naczynia.

Future Lover

-To jakieś bzdury.-Skomentowała już nieco spokojniejsza. O, teraz zamknęła się w sobie i nikt jej już nie otworzy. Do końca świata.

Arno

- You'll see it yourself, honey... - stwierdziła i myła naczynia dalej.
- It helped me...maybe it'll help you.

Future Lover

-Wszystko ze mną okej, jasne?-Odwróciła się do matki i zrobiła minę 'nigdy w życiu' chociaż tak na prawde zastanawiała się nad tym wszystkim.

Arno

- Jeszcze zmienisz zdanie, kochanie. - westchnęła i spojrzała na zegar.

Future Lover

Przemilczała to. Będzie musiała o tym pomyśleć.

Arno

- Kochanie, potrzebujesz tego, uwierz mi. - nalegała, a potem wytarła ręce w ściereczkę...
- Czas dla Boga... - uśmiechnęła się do córki.