Sala chorych 3

Arno

Spał od wieczora, odkąd podali mu silne leki przeciwbólowe. Był naprawdę zmęczony, dlatego od razu zasnął poprzedniego dnia i wciąż śpi.

Kamila · Wysłany: Sob 16:06, 27 Mar 2010 Temat postu:

[wchodzi Kamila]
Z udawaną troską weszła do sali. Postawiła koszyk z bułkami na stoliku obok męża. - Cześć Mason, jak się czujesz, kotku ? - spytała głaszcząc go po głowie. Ale nie była już taką troskliwą żoną, jak zawsze, tylko była sztuczna, udawana.

Arno

Obudził się i lekko otworzył oczy, obraz przed nimi był jeszcze przez chwilę rozmazany. Ujrzał swoją żonę.
- Kochanie... - powiedział słabym głosem.

Kamila

Nie chciała wyjść na sadystkę jakąś, więc przybliżyła się do niego i spytała szeptem. - Nadal ją kochasz ? - on już musiał domyślić się, że chodzi o Julie.

Arno

- Słucham? - uniósł brwi i wytrzeszczył oczy. To pytanie wystarczająco go rozbudziło.

Kamila

- Wiesz, co mam w torebce ? Nie chcesz wiedzieć. Więc odpowiedz mi wprost, kochasz ją, czy nie ? - spytała raz jeszcze.

Arno

- Oczywiście, że nie. - powiedział dosyć stanowczym tonem.

Kamila

Pacjent, który leżał na sali wraz z Masonem zaczynał podsłuchiwać, więc podniosła się z miejsca. - Chcesz bułeczkę, coś do picia ? Wezwać lekarza ? - znów pytała troskliwie. A w myślach oczekiwała, niech on tylko wróci do domu.

Arno

- That's it? - zdziwił się i uniósł brwi, w jego głosie dało się wyczuć lekkie oburzenie - Kochanie, przychodzisz tu do mnie i pytasz mnie jak gdyby nigdy nic, czy ją nadal kocham...coś musi być na rzeczy...o co do cholery znowu chodzi?! Co masz w tej torebce? - aż usiadł na tym łóżku ze zdenerwowania.

Kamila

Spojrzała na pacjenta obok. Już się nie wtrącał, więc dalej zaczęła swoje. - O co tu chodzi ? Tu chodzi o to, że ja narażam życie, by się chronić i bronić, jak głupia, a ty idziesz do niej do więzienia, choć wiesz, jak się stoczyła i bronisz ją ! Jeszcze do tego dajesz się postrzelić ! Zdecyduj się, wybierasz rodzinę, czy ją. Bo jak nie to... - tu otworzyła torebkę i wyciągała z niej jakiś papier. I chyba każdy domyśli się, co to za papier.

Arno

Nie mógł uwierzyć własnym oczom. Ciśnienie mu skoczyło. Wziął od niej te papiery i podarł na drobne strzępki, ale nadal patrzył na nią z oburzeniem.
- W szczegóły wdam się potem, jeśli będę miał w ogóle ochotę, ale podstawowym pytaniem jest : Czy Ty po tylu latach małżeństwa nie masz do mnie ani za grosz zaufania?! - wykrzyczał i urwał na chwilę - Bo wydaje mi się, że znam odpowiedź na to pytanie...i jest ona przecząca z tego co widzę. A wiesz co jest podstawą małżeństwa? Bo nie wydaje mi się. - był bardzo wkurzony, a ciśnienie cały czas rosło, co dało się zaobserwować na monitorze przy jego łóżku.

Kamila

Niech się cieszy, że pistoletu nie miała przy sobie. Spojrzała na monitor. - Uspokój się. Bo zaraz wezwę lekarkę. - i wparuje tu mała, słodka Allison xD.

Arno

- Jak mam sięuspokoić jak oskarżasz mnie o coś takiego i nie masz do mnie zaufania?! - krzyknął - Najlepiej mnie zbyć...nie wiem w ogóle jak mogłaś sobie cośtakiego pomyslec... - westchnął i się uspokoił, położył się.

Kamila

- To nie jest pierwszy raz. Najlepsze jest to, że nigdy nie jesteś ze mną szczery i nie powiadamiasz mnie o tym. Tylko przychodzą do naszego domu życzliwi sąsiedzi. - tak ogółem chyba już ukradli ten prezent, co mi tam przyniosła Naomi. A może to i dobrze, bo to bomba była ?

Arno

- Jestem z Tobą szczery, zawsze. Niby o czym Cię nie powiadamiam?! - to było ponad jego siły, spojrzał na żonę z wyrzutem. - Co jak co, ale Ciebie nie podejrzewałbym o brak zaufania, kochanie. Do własnego męża. - położył się na bok.

Kamila

Matko, jaki foch ! - Już nie pamiętasz, że o wszystkim musiałam dowiadywać się od Anny, lub od Julie ? - ona już nie miała do niego sił. Jeszcze te dzieci.

Arno

- Możemy do tego nie wracać? Zmieniłem się od tamtej pory, myślałem, że to zauważyłaś, ale najwyraźniej nie, jesteś zbyt skupiona na pisaniu tajnego dziennika... - tak, musiał jej to wypomnieć, nie raz widział ją jak po kryjomu pisze coś w notatniku, miał już dosyć tajemnic.

Kamila

- Tobie nic do mojego dziennika. - syknęła. - Coś ciężko zauważyć twoją zmianę. - dodała wściekła.

Arno

Porozmawiali jeszcze chwilę, a kilka godzin potem wypisano go ze szpitala, wrócił z żoną do domu.

Viktor

Tu go położyli, leżał na łóżku przytomny ale osłabiony.

miss.

- No wiedziałam, że coś jej odbije. W tym mieście są sami psychopaci! - rzuciła tak na dzień dobry xD
i w ogóle to ona cały czas była umazana krwią.

Viktor

- To nieważne... teraz możemy być razem.- uśmiechną się lekko

Sahem

/powiedzmy, ze Brooke przesluchala policja, oki? jak czekala na Nicka

miss.

/okeeej xD

- Taaak... - tak jakby się wahała. teraz?! phi.
[i] Ale najpierw stąd wyjdź. Nie chcę faceta z dziurą w brzuchu.

Viktor

Nowy dzień

Czuł się trochę lepiej fizycznie, ale samopoczucie mu nie dopisywało, myślał o biednej Shannon i o tym co jej zrobił.