Wnętrze supermarketu...

Kamila

- Wiesz, w trakcie imprezy mogę oprowadzić cię po domu i pokazać mój pokój, wszystko się zobaczy. - puścił jej oko. Teraz mogła być pewna, że będzie sex.

miss.

- Coś jeszcze? - zapytała.
Chodziło jej ofc o zakupy, ale co on zrozumiał to już nie jej sprawa...

Kamila

- Niech pomyślę. - zastanowił się chwilę. - Balony, Sophia mówiła, że chce balony. I serpentyny. - uśmiechnął się, bo to pewnie zabrzmiało, jakby to dla dzieci przyjęcie było, a nie dla studentów.

miss.

- Będzie tu takie coś?

Kamila

- I don't know. Poszukajmy. - ruszyli gdzieś pewnie, ale czy znaleźli to ja sama nie wiem.

miss.

Pewnie znaleźli. I poszli do kas i wsio.
- Możesz mnie teraz odprowadzić do domu... i spotkamy się wieczorem.

Kamila

- Dobrze, więc, prowadź. - mówił z przerwami i szedł z tymi reklamówkami.Prowadź.

Sahem

[wchodzi: Mike]

Od razu skierował się do wielkich zamrażarek.
Nie miał czasu gotować, więc coś takiego będzie najlepsze.

Viktor

Amanda robiła zwykłe zakupy które były tak nudne ja jej ostatni rok życia, maszynowo wrzucała do koszyka wszystko to co było jej potrzebne, dopełzła do mrożonek, chwyciła jakiś tak mrożony groszek i szybko wrzuciła go do koszyka, spojrzała przed siebie gdzie stał Mike i krzyknęła tak jakby wygrała w totka
-Mike! Mike Delfino! -uśmiechnęła się od ucha do ucha, nie widziała go jakieś 5 lat ale nadal pamiętała tą twarz

Sahem

Wystraszył się. Nie, żeby bał się Amandy, ale każdy wystraszyłby się, gdyby ktoś zaczął wykrzykiwać twoje imię w supermarkecie.
- Amanda? - odwrócił się i zobaczył właśnie nią.

Viktor

- Mike! -podlazła do niego i zmierzyła go wzrokiem - Ty się nic nie zmieniłeś! Jak ty to robisz? -roześmiała się very głośno

Sahem

- Ja? - zrobił zdziwioną minę - Ty również nic się nie zmieniłaś - nie wiadomo, czy chciał być uprzejmy, czy mówił prawdę. Jakoś nie miał ochoty na rozmowę, bo spieszyło się mu. Miał wieczorem jechać do jakiejś staruszki przeczyścić jej rury.

Viktor

-Przestań... przecież codziennie widuje się w lustrze. -zachichotała - Ty wciąż jesteś taki pociągający. - i tu jej oczy zrobiły się takie wielkie a jej ręka wylądowała na tyłku Mike'a - Leczyłam się z nimfomanii u terapeuty ale przy tobie wracają mi stare zapędy. -szepnęła

Sahem

Odskoczył na bok.
- W takim wypadku chyba powinienem już pójść - odparł. Mimo tego całego rozwodu z Susan nadal się z nikim nie spotykał.
Dobrze, że nie wiedział, że istnieje Jackson...

Viktor

- Spokojnie, panuję nad sobą, nadal spotykasz się z tą czarną histeryczką? -zapytała patrząc mu w oczy

Sahem

- Jesteśmy po rozwodzie - i dopiero po tym, jak to powiedział zdał sobie sprawę, że nie powinien tego robić...
- Znaczy... - zaczął się plątać - Dość niedawno...

Viktor

Teraz oczy miała jak piłki tenisowe
-To na pewno jest Ci smutno, ale nie martw się pomogę Ci się rozerwać.- uśmiechnęła się - Na co masz ochotę?

Sahem

- Eee... - ech te jego plątanie i bycie politycznie poprawnym - Muszę jechać do domu, coś przegryźć i lecieć do pracy - podrapał się za głowę - I mówiąc szczerze nie mam czasu na rozrywki - uśmiechnął się lekko.

Viktor

- Mike...- objęła do w tali i przytuliła oczywiście na siłę - daj się chociaż zaprosić na kawkę, jedną... małą... niewinną... kawkę...- powiedziała spoglądając mu w oczy

Sahem

- Tylko szybko - kiedyś za tę swoją uprzejmość mocno zapłaci...
Miejmy tylko nadzieję, że nie za wielką cenę.

Viktor

Podskoczyła jak dziecko i zapytała - Jesteś samochodem? -uwiesiła się mu na ramieniu

Sahem

- Tak - próbował wyswobodzić się - Zapłacę tylko - kiedy już odczepiła się od jego ramienia spojrzał w kierunku kas - Spotkamy się na parkingu

Viktor

- Ja też muszę zapłacić więc możemy iść do kasy razem. -się bardzo ładnie uśmiechnęła

Sahem

- Szybciej będziemy, jak skorzystamy z dwóch różnych - no, a przynajmniej będzie miał chwilę spokoju.

Viktor

-No dobrze. -ruszyła swoje cztery litery i poszła do kasy