Sala chorych 3

Jeanelle

Aż zakrztusił się sowim jedzeniem. O ile mozna było to nazwać jedzeniem. Coś podobnego do jajecznicy, i spzianaku. Był głodny, więc jadl bez zastrzeeń. i popijał soiem pomaranczowym.
- Po co ci tyle ubrań?-wskazał widelcem na 8 toreb.

Damen spojrzał na nią:
-Dalej?-spytał i spojrzłą znacząco.

MrSiM

- No co Damen, nie pamiętasz, teraz prawie nic przez was w szafie nie mam, to tylko niezbędne ciuchy, tylko one mnie rozumieją

Jeanelle

-Jesteś zakupocholiczka?- spytał.

MrSiM

- Czy ty musisz od razu przyklejać ludziom etykietkę? - Rebecca się trochę zarumieniła, bo było jej wstyd

Jeanelle

Odpowiedz: jesteś?-spytał. Znał bowiem dziewczyny, które były zakupocholiczkami. Jego kumpel ze studiów, David, miał dziewczynę, własnie zakupocholiczke, skończyła ona w więzeniu, oraz na odwyku, ponieważ tonęła w długach, zaczęła brac narkotyki, gdy brakowało jej pieniędzy na ciuchy. I tak trafiła do więzIENIA. Dziewczyna popelniła samobójstwo 3 lata temu. Dlatego tak bardzo troszczył sie o Beckę, zrobi wszystko, by ją odwieźć od zakupów.

MrSiM

- Tak, ale mogę zatrzymać te ubrania, to były ostatnie ubrania, obiecuję, że więcej nie kupię - cała zaczęła dygotać

Jeanelle

-Pokaż te ubrania, któe kupiłaś-oprosił, jednoczęsnie jedząc.

Zaczęła wyciągać. W jednej torbie były same identyczne bluzki, tylko po prostu w innych kolorach. W drugiej były spódnice. Też prawie identyczne. W trzeciej różne dodatki, opaski na głowe z kwiatem, takich miała z 10, jakieś ogromne branzoletki, wisiorki. Naliczył ich po 20 każdej rzeczy. w 4 torbie, były spodnie. Róznorakie, Biodrówki, krótkie, długie, rurki, dzwony.. w 5 torbie były sweterki. Identyczne tylko ózne kolory. w 6 torbiebyły buty. Same szpilki, identyczne, ale różne kolory. W 6 torbie równiez buty. Tylko tym razem to były baleriny i sandalki. W 7 torbie, jakieś sweterki, w paski, krpoki, łatki. W 8. ku jego zdziwieniu była tylko 1 sukienka. Ogólnie stwierdził, że przesadziła.

MrSiM

- Ale oddacie mi siatki, bo wy tego nosić nie będziecie co nie? Wiem wiem, że nabroiłam - Rebecca sobie usiadła na krześle

Jeanelle

Powiedz mi po co, ci te same koszulki, swetry tylko w innych kolorach? Nie umiesz kupić jednej rzeczy, w której na pewno będziesz chodzić? Myslisz nad jakąś terapią?-spytał.

Siedział i się patrzył.

MrSiM

- A skąd będę wiedziała w jakiej pójdę, dzisiaj może się ubiorę na niebiesko, a jutro na żółto, to nie jest takie proste. O terapii na razie nie myślałam.

Jeanelle

-To zacnzij mysleć. Nie mam zamiaru patrze jak kończysz w więzieniu.-stwierdził stanowczo, ackzolwiek w jego głosie nie było złości.

MrSiM

- No dobra to pomyślę - jej się raczej jednak nie chciało, w myślach już miała tą nową sukienkę od D&G, którą ma zamiar kupić

Jeanelle

-Obiecaj mi-powiedział patrząc prosto w oczy.

MrSiM

- No dobrze, obiecuję - ale ona nie umiała mu spojrzeć prosto w oczy gdy to mówiła

Jeanelle

Masz to powiedzieć prosto w oczy, skarbie-powiedział- Bo będę sądził, że mnie okłamujesz, a chyba nie chcesz tego robić?-spytał. Chciał miec zaufanie do Becki. Ale teraz gdy się o tym dowiedział, nie wiedział właściwie czy je miec, czy nie.

MrSiM

- Obiecuję - tym razem spojrzała na niego i widziała, że on na prawdę chce jej pomóc
- A pomożecie mi się wspólnie z tym uporać, bo sama nie dam rady

Jeanelle

Na mnie zawsze możesz liczyć- zapewnił ja. Właśnie kończył obiad, alenie czuł sie najedzony. Ale cóz, zawsze cos, przynajmiej mu nie burczy w brzuchu.

-Na jean i na mnie też-powiedział. Spojrzał na Jean. Tak spokojnie spała.

MrSiM

- Dziękuję wam, a co do tych ciuchów to zostawię tylko te, które na prawdę mi się przydadzą - Rebecca sortowała przy nich te ubrania i akcesoria

Jeanelle

Ia ptrzyli jak sortuje. Cóz. Zawsze coś, stwierdził.

Nagle zaczęło coś dziać sie z Jean. Krski,które przedstawiały bicie serca, zaczęły być urywane, potem jakis pisk, i słychać było bieg lekarzy. Kazali się odsunąc. To się odsunęli. Przyłożyli do klatki Jean elektrody. Lekarz zaczął odlicząc. 1,2,3 i bam. Klatka Jean podskoczyła, ale linia była nadal prosta. 2ga próba. dalej linia prosta. 3cia próba. Serce zaskoczyło. Potem zmienili kropłowkę, coś tam jeszcze jej ponakładali. I lekarz prowadzący powiedział tylko, że jej stan jest stabilny.

MrSiM

Kiedy lekarze już sobie poszli to Damen i Rebecca szybko podeszli do Jean, po tych wstrząsach właśnie nie spała

Jeanelle

Otworzyła oczy. Sama nie wie ile spała. Zoabczyła nad soba 2 znane jej warze.- Damen?-spytała słabo. -Becka? Co się stało?-potworrnie bolała ją głowa.

Juz wszystko dobrze-i pocałował ją w usta. Delikatnie. Strasznie się o nia bał. Nawet na 5 min zaczłą wierzyć w Boga i modlić się. By żyła.

Oniemiał. Nie wiedział, ze Damen ją pocąłuje. Zatkało go.

MrSiM

Rebecca w tej chwili ją trzymała za rękę i powiedziała wszystko co się stało

Jeanelle

Odsunła sie od niej. Był to krótki pocałunek, zaledwie musniecię wargami. Ale i tak nie mógł spojrzec jej prosto w oczy. Spojrzał więc na Aleka, który uniósł kciuk w górę.

-Jje-powiedziała tylko, i spojrzala na Damen'a. Jej się wydawało, czy się zarumienił? Po czym słuchała uważnie Becki.
-Naprawdę było ze mna aż tak źle?-spytała. - Dlaczego stanęło?

Prawdopodobnie, jeszcze resztki trucizny, zostały w twoim organizmie. Ale leakrze zmienili teraz, na inne leki. Oczyszczającę, czy jakies. Bo pradopodobnie, trucizna, wtargnęła do krwiobiegu. Ale wszytsko będzie dobrze-obdarzył ja usmiechem.

MrSiM

- Dobrze, że nie będziesz tutaj tak długo, będziesz tak jak Alex, jeszcze z tydzień i wtedy spokojnie będziesz mogła wyjść, tylko radzę ci, teraz pij i jedz jedzenie, które zabierasz ze sobą, no i dobrze, abyś zainwestowała w kuloodporne ubranie

Jeanelle

- Kochana, myslisz że nie mam?-zasmiała się- Jestem z FBI, muszę je mieć. A włąsnie, jak tam sledztwo?-spytała Damen'a.

-Dobre pytanie. Poczekaj zadzwonie.
PO 5 minutach.
-Powiedzieli, że ten koles który strzlał, to jakiś Arab. I zaostaje włąsnie postawiony przed sądem. Oraz śledza, czy nie ma jakichs jeszcze wspólników. Może ich byc więcej-mruknął