Dom Bree van de Kamp

MrSiM

- Proszę, to dla ciebie kochanie.
Podał jej talerz z sałatką, potem jeszcze tam podał jej jakiś ulubiony sos i wzajemnie na siebie patrzą i jedzą kolację

Sahem

Kochała go. Nie wiedziała jednak, że za kilka odcinków go znienawidzi...
Cóż. Takie życie.
Zajadała tę sałatkę popijając ją wodą.

MrSiM

- Mam taki pomysł, co powiesz na wspólną kąpiel, będą róże i olejki aromatyczne - pocałował ją w czoło gdy zjedli posiłek

Sahem

- Tak mi przykro - spojrzała na niego wzrokiem kotka ze Shrek'a - Nie mam czasu - było jej naprawdę przykro - Dostawca się nie popisał i muszę załatwić dodatkowe 30 butelek wina - zaczęła się usprawiedliwiać - Poza tym muszę jeszcze dobrać serwetki do obrusów - nie zauważyła jak przez tą pracę oddalała się od męża.

MrSiM

Orson w tym czasie sam wziął kąpiel i gdy wrócił to przygotowywał sobie posłanie i wtedy nagle stało się, był zły na żonę, że znowu woli bardziej pracę od niego, więc postanowił trochę poprzestawiać jej kilka drobiazgów. Kiedy poczuł się lepiej to wtedy poszedł spać.

Sahem

Po kolacji natychmiast udała się do biura.
Była zdenerwowana, bo ślub miał być już wkrótce, a tu nagle dostawca jej mówi, że będzie prawie o połowę mniej butelek wina.

Arno

Zapukała do 'głównych' drzwi biura ich firmy i kilka sekund później była już w środku. Stanęła przy brzegu jakiegoś blatu kuchennego i założyła na siebie ręce, spoglądając na Bree, która zdawała się być zupełnie pochłonięta pracą. - And how's the wedding coming? - spytała z zaciekawieniem i odrobiną troski w głosie po jakichś dwóch minutach ciszy.

Sahem

Katherine... Jak miło. Uśmiechnęła się do niej nie przerywając rozmowy przez telefon.
- Oczywiście, że zdaję sobie z tego sprawę! - mówiła podniesionym głosem - Tak. Jeżeli nie dostarczy pan tego do jutra do dziesiątej to zakończymy współpracę - i się rozłączyła - Ci dostawcy... - westchnęła już do przyjaciółki.

Arno

Zrobiła zawiedzioną minę i westchnęła.
- Oh, I know them too well. I'm sorry that I haven't been here to give you a hand, but with Dylan's wedding happening all of a sudden, you understand that I had to be there. - załóżmy, że wyjechała na kilka dni do córki. [zresztą nawet w połowie 5 sezonu taki motyw był, jak miała taką okropną czarną garsonkę]
- But I'm here now. - ruszyła w jej stronę, a może na coś jej się jeszcze dziś przyda, ale najpierw ją przytuliła, niby na powitanie.

Sahem

Gdy się tak przytulały znów rozdzwonił się telefon Bree.
Odebrała przepraszając na chwilę Kath gestem dłoni.
- Tak... Mówiłam już, kwiaty mają być fiołkowe, a nie niebieskie - chwilę powykłócała się i znów była dostępna dla przyjaciółki - Ktoś musi jechać sprawdzić, czy sala będzie gotowa na XYZ - podała jakąś datę.
Tym kimś według Bree miała być Kath.

Arno

- That new girl Jane, will be perfect for the job.- stwierdziła i machnęła ręką, w końcu miały jakieś tam podwładne od takich rzeczy, a ona nie będzie odwalać takiej roboty, bo to uwłaczałoby jej jako wspólniczce, odrobinę, ale zawsze. - Anything else we have to prepare? - uniosła brew.

Sahem

- Miałam się dzisiaj spotkać z McDonaldami, ale wyskoczyło mi spotkanie w centrum - tak, chciała by Katherine to zrobiła, ona musiała promować książkę - Mogłabyś się tym zająć? - ostatnio większość rzeczy spadła na głowę Kath. A Bree? Powiedzmy, że czasem, tak jak to jest z tym przyjęciem, nawrzuca dostawcom. I na tym jej praca się kończy.

Arno

- You want me to go there tonight? - zapytała z nieukrywanym zdziwieniem, unosząc brwi i łapiąc się pod boki.

Sahem

- Mają przyjść tutaj - odparła - Chcą urządzić pięćdziesięciolecie małżeństwa - chyba źle ubrała poprzednią myśl w słowa - Będę dozgonnie wdzięczna - w rzeczywistości Bree zapomni o tej przysłudze już za kilka dni.
Cóż. Takie jest już życie bizneswomen.

Arno

Już ona wiedziała swoje, Bree i jej 'dozgonna' wdzięczność, w myślach sama siebie karciła za to, że pozwalała jej się sobą tak wysługiwać, ale w końcu po chwili wewnętrznej walki, rozważeniu za i przeciw spytała ze zrezygnowaniem - When?

Sahem

*przeskok*

Bree wpadła do domu. Miała chwilę przerwy pomiędzy wywiadem dla gazety, a wywiadem dla radia.
Chciała się przebrać. Tak, wiedziała, że w radiu nie będzie jej widać, ale mimo wszystko. Spotka się tam z żywym człowiekiem.
Coś ją jednak zaniepokoiło.
Ktoś był w domu. Ale kto? Orson był przecież w pracy... No właśnie. Nie wiedziała, że on nie pracuje.

MrSiM

Orson już pojechał w tym czasie do swojej "pracy", a tak na prawdę pojechał do parku

MrSiM

Wrócił po swoich godzinach spędzony w pracy, a właściwie w parku, bo jeszcze nic nie mówił żonie.
- Cześć kochanie, już jestem w domu

Future Lover

[narracja]Rozlega się pukanie do drzwi.[/narracja]

MrSiM

Orson czytał w tym momencie gazetę, ale podszedł do drzwi i je otworzył

Future Lover

[narracja]Nie ujrzał jednak nikogo tylko mały, fioletowy pakunek obwiązany zieloną wstążką.[/narracja]

MrSiM

Był zdziwiony tym pakunkiem, ale po chwili delikatnie rozwiązywał z niego wstążkę i zajrzał do środka

Future Lover

[narracja]Był to najzwyczajniejszy pajac z pudełka. Czy jak to się tam nazywa. Orson nie zdążył jednak jakkolwiek zareagować, ponieważ poczuł ostry zapach chloroformu. Po chwili spał już jak aniołek.[/narracja]
Tak, to był on. Zakradł się od tyłu. Spodziewał sie, że ten pantoflarz może otworzyć drzwi, więc... Musiał działać.
-Nie ma to jak.... Stare sposoby.-Pokiwał głową. Wciągnął nieprzytomnego Orsona do środka i krzyknął imitując jego głos:
-Bree? Kochaniee? To... To Susan Mayer, do ciebie!

MrSiM

A on dalej leżał nieprzytomny, po jakimś czasie czasie zaczął mieć sen, w którym przed kimś ucieka, a nie wiedział kto to

Sahem

Przeglądała właśnie jakieś notatki, gdy usłyszała głos męża. A przynajmniej tak jej się wydawało.
Westchnęła. Poprosiłaby Orsona, żeby powiedział Susan, że jej nie ma, ale skoro już ją wpuścił...
- Już idę!