Dom Edie Britt

Future Lover

Przyszykowała to śniadanie i położyła mu na stole. Potem wyszła pobiegać.

Arno

Obudził się i nie zastał żony w łóżku...uśmiechnął się pod nosem. Był szczęściarzem...zszedł na dół po schodach i zaczął szukać żony wołając ją po imieniu...jednak jej nie znalazł. Zauważył śniadanie na stole i przeczytał karteczkę...uśmiechnął się pod nosem po raz kolejny. Zrobił sobie herbatę i zaczął konsumować posiłek.

Arno

Po śniadaniu pozmywał naczynia i wziął prysznic. Czekał na powrót żony czytając poranną gazetę i pijąc tym razem kawę przy stole.

Future Lover

Weszła do środka trzaskając drzwiami. Po minie można było zauważyć, że jest zdenerwowana. Szybko 'wspięła się' po schodach na górę, wpadła do sypialni i zaczęła się pakować.

Viktor

[wchodzi Karen]

Bezczelnie podeszła do skrzynki i zaczęła przebierać listy Państwa Williamsów.

Arno

Tymczasem Dave właśnie wracał z supermarketu, do którego udał się na swoim rowerze. Z oddali zauważył już P. McCluskey, która znów wsadzała nos w nie swoje sprawy. Podjechał pod dom i oderwał ją od zajęcia, którym była aż nadto zaaferowana.
- Can I help you, Mrs. McCluskey? - spojrzał na nią przenikliwie i zsiadł z roweru.

Viktor

Obróciła się i spojrzała na drania
- Ten głupi listonosz znów coś pokręcił, jeden z waszych listów wylądował u mnie, postanowiłam więc go oddać. -wykrzywiła się

Arno

- To bardzo miło z Pani strony. - stwierdził z uśmeszkiem na twarzy.

Viktor

Uśmiechnęła się krzywo
- Skubany... ciągle coś mu się myli... -wymamrotała

Arno

- Ma Pani mi go zamiar kiedyś oddać? - działała mu na nerwy, ale mimo wszystko nadal uśmiechał się fałszywie.

Viktor

Na szczęście miała w łapie jakis ich list, który właśnie wyjęła z ich skrzynki, podała mu go - Proszę.

Arno

- Dziękuję. - uśmiechnął się teraz szczerze, czekał na reakcję sąsiadki.

Viktor

Jak ona go nie lubiła...
- Dave, powiedz mi dlaczego Edie? Co Cie w niej zafascynowało.- tak, to moja inwencja twórcza xD

Arno

-What? - zdziwił się i to nawet bardzo, staruszka chyba sobie na zbyt wiele pozwalała.

Viktor

Ona była bardzo bezczelna i sie go nie bała jeszcze...
- Po prostu nie rozumiem, co sprawiło że zdecydowałeś się na ślub z nią.- spojrzała na niego przez przymrożone oczy

Arno

- To chyba oczywiste, a poza tym nie musi Pani tego rozumieć. Wystarczy, że ja to rozumiem. - zbył ją na koniec znów uśmiechając się przez zaciśnięte zęby.

Viktor

-No tak... -westchnęła i zrobiła krok do tyłu -A! i jeszcze jedno...- uśmiechnęła się sztucznie - Mam nadzieję, że na to samo mogę liczyć z waszej strony.

Arno

- Na co? - zapytał unosząc brwi.

Viktor

- Na to, że jak jakiś mój list zostanie dostarczony do was to mi go oddacie.- podtrzymywała uśmiech

Arno

- Oczywiście, że tak. - uśmiechnął się szeroko - Edie na pewno nie chciałaby żeby coś było między nami nie tak...i właśnie to w niej kocham. - uśmiechnął się sztucznie, po czym złożył wszystkie listy w jedną kupkę.

Viktor

Chciała powiedzieć "co ty knujesz skurczybyku" ale się powstrzymała
- No nic czas już na mnie, muszę nakarmić kotka. -odpowiedziała ale się nie ruszyła z miejsca

Arno

- Znalazł się już? - zdziwił się z nieukrywanym złośliwym uśmiechem.

Viktor

- Tak.- syknęła bez uśmiechu ze skwaszona miną - Wrócił do domu cały i zdrowy.- ona dobrze wiedziała że to była jego sprawka

Arno

- To dobrze, bo widać, że się bardzo o niego Pani troszczy. - wyszczerzył się jak to miał w zwyczaju.

Viktor

- On wiele dla mnie znaczy... -spojrzała na niego i po cichu dodała - ale ty tego nie zrozumiesz.