Dom Masona i Kamili Devouey

Arno

[wyjeżdża : Mason]

Arno

Zadowolony wrócił do domu, ale gdy wszedł do mieszkania ujrzał zapłakaną Kamilę...Podszedł do niej i kucnął przed fotelem naprzeciw niej. Spojrzał jej w oczy.
- Kochanie...Co się stało? - był zaniepokojony, czy coś mogłoby popsuć im ten dzień? Tylko nie Meg....

Kamila

- One... one nie żyją. - powiedziała i zaczęła wycierać łzy.

Arno

A on tylko wpadł w jej objęcia szepcząc jej coś do ucha i uspakajając ją oraz słuchając jej szlochów. Nie wiedział co powiedzieć...

Kamila

A ona beczała i zabrudziła mu nawet koszulę Razz

.

Arno

Po dłuższej chwili ona się uspokoiła a on spojrzał jej w oczy.

Kamila

- Załatwiłeś to co chciałeś na mieście ? - spytała się go również patrząc mu w oczy.

Arno

- Tak, tak. Już wszystko mam z głowy. - powiedział z uśmiechem.

Kamila

- Czyli mamy czas dla siebie... - również się uśmiechnęła. - Czy myślisz, że jeżeli ten morderca je zabił to i moje życie jest teraz zagrożone ? - spytała po chwili, a bała się, że tak może być.

Arno

- Oczywiście, że nie kochanie. Masz mnie. - odrzekł i pocałował ją w czółko , po czym dodał - Mielibyśmy już dawno jakieś sygnały. - nie chciał jej denerwować, ale chciał jej wytłumaczyć, że wszystko jest w porządku. - W dodatku nie jesteś ze mną 24h/7dni w tygodniu. Nie martw się. - przytulił ją mocno.

Kamila

- Nie będę się martwić. Może właczymy jakiś film ? Wtedy zawsze będzie łatwiej mi zapomnieć o tej sprawie.

Arno

Obejrzeli sobie film, zjedli lekki obiad i Kamili humor się poprawił. Mason poszedł pod prysznic i w tej chwili ubierał się; szykował się do Słonecznej; Kamila także.

Kamila

Jej zeszło to oczywiście dłużej, bo jak to kobiety... W końcu się już wyszykowała i podeszła do niego.
- Jestem już gotowa. - powiedziała mu na ucho, a to takie kuszące nawet było w jej wykonaniu.

Arno

Był ubrany w marynarkę, koszulę itp. ; poprawił krawat i kołnierz. Odwrócił się do niej i spojrzał jej w oczy z uśmiechem.
- W takim razie czas na niespodziankę. - uśmiechnął się.

Kamila

- Już nie mogę się jej doczekać...

Arno

- Niestety ma i ona swoje minusy. - roześmiał się i znalazł opaskę, którą zawiązał jej na oczach.

Kamila

Pomysł z opaska jej się trochę nie spodobał, no ale przecież mu ufa. I teraz pewnie kierują się w stronę wyjścia, taa ?

Arno

Dokładnie. Pocałował ją delikatnie w szyje i ciesząc się dzisiejszym wieczorem patrzył z błyskiem w oku na nią - wyglądała pięknie. Wsiedli do samochodu i odjechali.

/ wprowadź ich do słonecznej po omacku.

/

Kamila

/będzie ciężko, ale sobie poradzę

Arno

Otworzył oczka i ujrzał obok siebie Kamilę, uśmiechnął się, ale nie wstawał; wreszcie Meg zniknęła z ich życia i wszystko było jak należy - nawet lepiej.

Kamila

Również otworzyła oczy. - Dzień dobry kochany. - powiedziała i cmoknęła go w usta.

Arno

Cmoknął ją ale tak dłuugo - ale bez pocałunku.
- Good morning Mrs. Devouey. - uśmiechnął się ładnie i przytulił ją do swojej klaty. xD

Kamila

- Czyli mój sen stał się prawdą... - wymruczała, gdy on ją tak przytulał.

Arno

- Dokładnie. - pocałował ją namiętnie.
A w tym momencie po cichutku do domu wdarła się Madaleine i chciała zrobić im niespodziankę. Zakradła się do ich pokoju i stając w progu z uśmiechem powiedziała :
- Pora wstawać. - i uniosła obie brwi.

Kamila

No to ona szybko zerwała się z łóżka.
- Dzień dobry. - rzuciła do Madeline i jako pierwsza zajęła łazienkę.