Dom Bree van de Kamp

miss.

- Prosze - wskazała ej drzwi i sama usiała przy stole.

Viktor

Ruth weszła do łazienki i zamknęła drzwi. Oczywiście wcale nie miała żadnej potrzeby tylko chciała się uspokoić. Zaczęła szperać w szafce z lekami z której zabrała parę tabletek przeciwbólowych, później zaczęła przeglądać kosz z rzeczami do prania i wpadła na pewien pomysł. Po chwili wyszła z łazienki i krzyknęła - Słabo mi!

miss.

- Co się stało? - zapytała i podsuneła jej krzesło, żeby sobie usiadła, skoro jej tak śłabo.

Viktor

Ruth rozsiadła się na krześle i zrobiła cierpiętniczą minę - Spadł mi poziom cukru we krwi, cierpię na bardzo rzadką chorobę genetyczną, muszę teraz koniecznie coś zjeść, poszłabym do domu ale podczas napadów choroby nie mogę chodzić, tak właściwie to powinnam leżeć przez jakąś godzinę, każdy ruch może być dla mnie śmiertelny. powiedziała robiąc minę jakby zaraz miała umrzeć

miss.

[i]Zamrugała kilkakrotnie i spojrząła na nią pytajaco, no mniej wiecej to spojrzenie mogło oznaczać >i teraz mam cie nakarmić stara jędzo?<

Viktor

- Zaczynam już widzieć mroczki przed oczami! W takiej sytuacji lekarz zawsze każe mi jeść. Proszę poproś Andrew żeby mnie przeniósł na kanapę już nóg nie czuję.

miss.

Już sobie wyobraziła Andrew niosącego ją na kanape. Mimowolnie się uśmiechnęła.
- Dasz rade przejść, ja Ci pomogę. - pomogła jej wstać i dosżły na kanapę. - I udało się. Czekaj przyniose ciasto - poszła do kuchni i przyniosła idealnie wyrośnięte pyszne ciasto. - Prosze częstuj się

Viktor

Ruth błyskawicznie zjadła dwa kawałki ciasta poczym zaczęła jęczeć - Słabo mi... muszę połknąć leki które zawsze ze sobą noszę przynieś mi wody... proszę zmiłuj się nad starszą kobietą

miss.

Bree zaczynała się irytować i to bardzo, ale przynisoła jej tą wodę. Podała w szklace, którą postawiła na podstawku.

Viktor

- Aaaa!! Moje nogi strasznie mnie bolą i drętwieją! powiedziała Ruth poczym szybko połknęła popijając wodą dwie tabletki przeciwbólowe które ukradła z łazienki Bree - Wybacz, że tak zawracam Ci głowę, ale nie wiedziałam że dostanę tak silnego ataku, myślę że leki zaraz zaczną działać... mam do ciebie jeszcze jedną maleńką prośbę... włącz telewizor, zaraz zacznie się mój serial, a ja nie mogę teraz iść do domu. poprosiła patrząc błagalnie na Bree

miss.

- O nie! Co za duzo to nie zdrowo. Ja chesz sobie serial obejrzeć to idź do siebie do domu. Masz taki silny atak ale rządzic się możesz.

Viktor

- Jak sobie chcesz! Zawiodłaś mnie Bree! krzyknęła wstając gwałtownie z kanapy -O nie... nic nie widzę... słabo mi... powiedziała chwytając Bree za ręce a następnie padając z hukiem na podłogę

Arno

Andrew usłyszał głośny huk; słysząc go zbiegł szybko na dół z łazienki, w której aktualnie się znajdował; bał się, że coś stało się matce. Lecz niestety ujrzał wścibską sąsiadkę.
- Symulantka. - powiedział spokojnie i dodał - A u nas w łazience znalazłem rozsypane tabletki przeciwbólowe i to opakowanie - to są nasze tabletki. - przytaknął.

Future Lover

[Sorry Arno. Musze sie wtrącić. Nie wiem dlaczego, ale każdy twój ruch, każdą twoją postacią mnie wkurwia. Dosłownie. Musiałem sie wyżalić. Osz... A co będzie jak zaczniesz grać Kaylą...]

Future Lover

[P.S. nabiłem sobie posta, wiem. xD]

Sahem

[no wlasnie. znajac taka babe jak ruth pewien jestem, ze nie zostawilaby rozsypanych tabletek Wink

]

Viktor

[tym razem Ruth nie popełniła błędu i nie rozsypała tabletek]

Viktor

Ruth nie zwróciła uwagi na słowa Andrew i dalej leżała nieruchomo na ziemi.

miss.

Bree westchnęła.
- Gdzie leżały te tabletki? - zapytała syna i momogła usiąść Ruth.

Viktor

Z pomocą Bree Ruth usiadła na kanapie a następnie otworzyła powoli oczy i wymamrotała - To może ja już sobie pójdę... tylko gdzie ja mieszkam? Te leki są takie silne, usypiają mnie...

Arno

- Na podłodze w łazience. Pod szafką. - powiedział pokazując opakowanie - Ja przecież ich nie brałem. - powiedział z ironią w głosie.

miss.

- A pokaż opakowanie tych leków. Jestem ciekawa co tak silnie działa - zwróciła się do Ruth i spojrząła na Andrew
- One leżały na szafce wiec może spadły... albo i nie

Viktor

- O czym wy mówicie? zapytała udając osłabioną - Przecież ja połknęłam swoje lekarstwa. [Ruth specjalnie szybko połknęła te tabletki, Andrew tego nie widział Razz

]

miss.

- No dobrze, ale pokaż mi opakowanie tych lekarstw, przecież nikt nie nosi kilku tabletek w kieszeni.

Dean