Redakcja gazety "Fairview Times"

Nina

A Sara szybko dokończyła artykuł.
- Hej, Andy, wysyłam Ci na meila. - powiedziała i wysłała.

Wisteria Lane - na pozór spokojna uliczka małego miasteczka Fair View. Wprost wymarzone miejsce dla świeżo poślubionych małżeństw z małymi dziećmi, idealne aby mieć swój wymarzony, szablonowy domek z ogródkiem, psem i białym płotkiem.
Wszystko zdaje się perfekcyjne, do momentu aż staniesz się członkiem ten jakże zacnej społeczności.
Mieszkańcy to dobrzy ludzie, organizują wiele imprez na cele charytatywne, angażują się w życie społecznie - nic tylko pozazdrościć. Na taki też właśnie cel zorganizowany był kilka dni temu festyn przy kościele. Kiedy człowiek wchodził na teren, gdzie odbywała się impreza, zdawało mu się, że wkracza w inną rzeczywistość. Dookoła szczęśliwe - a przynajmniej na takie wyglądające - rodziny z dziećmi, piękne gospodynie domowe, ich męzowie biznesmeni, którzy nie mają czasu dla żon. Na scenie koncert życzeń, młode talenty - nie zawsze zasługujące na to miano - brak alkoholu, dający się dosć mocno we znaki... Aż tu nagle, niczym w filmie sensacyjnym, do sielankowej rzeczywistości wdzierają się strzały. Po krótkim rekonesansie na jaw wychodzi, że pochodzą z domu sędziego Reissa. Więc uczestnicy zabawy, jak to uczestnicy, biegną na złamanie karku w tamtym kierunku, nie zastanawiając się ani przez moment, że ktokolwiek strzelał może być jeszcze w pobliżu i zaatakować także ich.
Taśmy policyjne, patrole, momentalnie koroner. Zagadka, kto i dlaczego zamordował sędziego, który według mieszkańców 'Był takim miłym człowiekiem, naprawdę nadawał się na stróża prawa'? Komu zawinił? Komu podpadł?
I tak oto, pośród sielankowych zabaw podmiejskiej społeczności zrodziła się kryminalna zagadka, na miarę tych, które opisuje w swoich ksiązkach mój bardzo zaprzyjaźniony znajomy pisarz.

- Nie wiem jak długie to ma być, nie wiem ile daje mi miejsca w kolumnie. Starałam się pisać trochę jako felieton, trochę jako reportaż. - powiedziała, niepewna reakcji.

Granmor

-Tekst jest dobry. - stwierdził Andy, wrzucił go do ramek gazety. -Mam nadzieję że oto mu chodziło, pewnie już wiesz że nudzą go pytania.

Nina

- Taaak. - odpowiedziała. - O której dzisiaj kończymy?

Granmor

Andy zerknął na zegarek.-Nie mamy wymiaru godzin, ale jest zasada że gdy zadzwoni - mamy być. Najgorsze jest to, że dzwoni czesto - zbyt czesto. Formalnie, napisałaś test, powinnaś być wolna. Ja muszę tutaj siedzieć do dziesiątej. - powiedział, po czym dodał.-Może wyskoczymy po południu na drink? - spytał, po czym doda.-Jak koledzy z pracy, bez podtekstów.

Nina

- Pewnie, w sumie dlaczego nie. - uśmiechnęła się i odpowiedziała, zanim zdążyła pomyśleć, co na to powie Sawyer.

Granmor

-Świetnie. - stwierdził ,po czym dodał. - Jakby co, skłamię mu nieco, Ted potwierdzi i będzie dobrze. Jesteś wolna. - stwierdził, po czym dodał.-Tylko nie kłam, że chcesz zostać bo może George coś będzie chciał. - powiedział radośnie.

Nina

- Nie, uciekam do męża. - uśmiechnęła się, zbierając płaszcz z wieszaka. - Co do drinka, daj mi jeszcze znać. - dodała, pożegnała się z Claire i wyszła.

Granmor

**Po jakimś czasie**

Ja go kiedyś, po prostu zabiję. - ocenił Andy, siadając za biurkiem. Chwycił za telefon, dzwoniąc do Morgana. Georg'owi nie spodobał się artykuł, który znajdował się na dziesiątej stronie. Westchnął, wyjaśniając sprawę:
-Tak, wiem że połowa nakładu już jest opublikowana, Morgan - co ja mogę? On chce czegoś świeżego. Ja? Zostałem wysłany do domu, żeby mój malutki mózg odpoczął. Podobno więcej robię, nić potrafię. Okey, zadzwoń czy Ci się udało na komórkę. Na razie.

[wychodzi Andy]

Tarantino

[wchodzi charles z tymi zakupami]

- przepraszam bardzo, czy jest mozliwosc dania ogloszenia? *pyta sie*

Granmor

Claire uśmiecha się do mężczyzny.
-Dzień dobry, tak, w naszej gazecie jest taka możliwość.

Tarantino

-to chcialbym takowa zlozyc. prosze o napisanie "Biuro architekta C. Costiffa przy ulicy *niewiemjakiej* podjmie sie zrealizowania projektow ogrodu, niezaleznie od wielkosci przeznaczonej na rosliny"

Granmor

Claire pokiwała głową, wstukując treść do komputerka. -To wszystko?

Tarantino

-tak dziekuje. place cos?

Granmor

Claire odpowiedziała dosyć szybko-Dopiero po publikacji ogłoszenia, ana adres, jesli można?

Tarantino

- Wisteria Lane 7, dziekuje do widzenia *powiedzial, wzial zakupy i poszedl do domu*

Granmor

[wchodzą : Sara, Andy]

-Wreszcie! George biega i krzyczy na wszystkich, do gabinetu idźcie.. - rzuciła zza monitoru.
-Chyba naprawdę poważna sprawa..

Nina

- Ale nas nie pobije, co? - mruknęła do siebie i weszła do gabinetu.

Granmor

Po wejściu do gabinetu, Andy przełyka głośno ślinę. Nagle, wpada George, przy okazji Was popychając.
-Lady Makbet. - mówi uroczyście.

Nina

- Co z nią? O ile pamiętam, popełnila samobójstwo. - powiedziała, totalnie zszokowana.

Granmor

Andy uśmiechnął się lekko.-Co, się stało, wytagali kartki z nią z "Makbeta"?
George wystukał jakiś adres w internecie, po czym przesunął lap top tak by oni widzieli co na nim się wyświetla. Był to serwis randkowy.
-[i]Użytkownik Lady Makbet. - syknął tajemniczo.

Nina

- Prosimy o rozwinięcie, bo nadal nie mamy pojęcia, dlaczego to temat dla nas. - powiedziała cierpliwie.

Granmor

-To trwa tydzień.- - stwierdził szybko.-Wydaje się to być zwykłym serwisem randkowym, jednak użytkownik Lady Makbet... po każdej randce, sprawia, że facet jest zimny. A dokładnie, zimnym trupem. - powiedział szybko.-Już rozumiesz o co chodzi? - spytał Sarę.-Jakaś wariatka zabija singli.

Nina

- O. - oczy aż rozszerzyły jej się ze zdumienia. Jednocześnie poczuła, jak do głowy uderza jej adrenalina. Chciwie podsunęła sobie laptopa pod nos. - Nie da się jej wyśledzić?

Granmor

George pokręcił głową.-Wiadomo że jest z Fairview, jednak za każdym razem używa innego komputera. IP z którego jest konto, znajduje sie w wynajmowanym pokoju. Chyba nie muszę mówić o tym, że ów pokój już należy do policji.

Nina

- Bierzemy się za to - postanowiła, patrząc porozumiewawczo na George'a. - Ktoś konkretny się tym zajmuje, czy mam czarować wszystkich okolicznych policjantów?