Dom Masona i Kamili Devouey

Arno

- Ojciec odszedł z sekretarką... - westchnął patrząc na nią. - By the way ktoś bierze prysznic na górze. - powiedział ze zdziwieniem w głosie.

Naomi/Missy

A ona dalej nie dawała za wygraną i aż trzy razy wcisnęła dzwonek.

Arno

Wyjrzał przez okno i zobaczył, że to Iva stoi pod drzwiami.
- Fuck... - przeklnął - Not now... - podszedł do drzwi wziął głęboki oddech i je otworzył.

Naomi/Missy

- Cześć kochanie, jak się spało ? - od razu z wściekłej zmieniła się w słodziutką panienkę. Pocałowała go w policzek i przytrzymała go specjalnie tą owiniętą w bandaż ręką, by zaciekawił się, skąd ta rana.

Arno

- Hon, it's not the really good time... - wyszeptał i ją cmoknął w usta...

Naomi/Missy

- What happen ? - spytała i próbowała zajrzeć do środka domu.

Arno

- You did it. A marriage crysis, so... - urwał patrząc na nią - I'll call you. - szepnął i cmoknął ją w usta, po czym zamknął jej drzwi przed nosem.

Kamila

Została w kuchni. Poczekała aż Nicolas wróci i spytała - Kto to był.

Arno

- Iva. - pokręcił głową i znów objął Kamilę.

Kamila

- Uważasz, że powinnam ją przeprosić za wczorajsze zachowanie ? Przepraszam bardzo, ale myślałam, że Ivy jeszcze tu jest i was zobaczy... - i tak posmutniała wspominając tę sytuację.

Arno

W międzyczasie wysłał parę smsów.
- Nie masz za co, miałaś TROCHĘ racji. - z naciskiem na słowo "trochę" wypowiedział to zdanie - Poza tym nie powinienem jej tu sprowadzać, a już na pewno nie robić tego w salonie, ale sama wiesz... - powiedział i podszedł do zlewu wyglądając za okno.

Kamila

- Wiem coś o tym, też kiedyś byłam młoda. - a zabrzmiało to tak, jakby była już starą babcią i nie może.

Arno

- Nadal jesteś. - pocałował ją w głowę i zajrzał do lodówki.
- Hey, czy w zemście przyprowadziłaś w nocy jakiegoś faceta? - uniósł brew...

Nadal siedział pod prysznicem.

Naomi/Missy

A ona sobie poszła.
[wychodzi]

Kamila

- Z tego co pamiętam, to żadnego. Myślałam, że mnie pilnowałeś, jak piliśmy przez pewien kawałek nocy... - wypiła kawę do końca. - Myślisz, że powinnam teraz tam pójść i z nim porozmawiać ? - kiwnęła głową w stronę schodów, bo pewnie Mason mył się w łazience na górze.

Arno

- Z tym facetem? - kiwnął głową - Czas najwyższy, chyba się tu zadomowił. - hah.

Kamila

Wstała więc od stołu i poszła na górę. Zapukała, bo nie wiedziała, czy nacisnąć klamkę... a może jest zamknięte ?

Arno

A on się nie odezwał, ale drzwi były otwarte.

A on postanowił, że czas najwyższy wyjść z domu, z wielu powodów i chwilę później był już za drzwiami.

Kamila

W końcu odważyła się nacisnąć klamkę. Drzwi otworzyły się i zobaczyła swojego męża w dziwnej pozie w brodziku. Podeszła do niego i usnęła opuszkami palców jego plecy. - Już jesteś... - powiedziała słodko i delikatnie, a po chwili już zmieniła ton na ostrzejszy. - Gdzie byłeś przez całą noc ? Piłeś ? - chciała jeszcze coś dodać, ale ugryzła się w język. Lepiej będzie, jak będzie udawała, że o niczym nie wie, może w końcu sam jej o tym powie.

Arno

- A nie widać? - jęknął i się delikatnie uśmiechnął. - Daj mi pięć minut. - powiedział.

Kamila

- Aha, ostatnia balanga przed powrotem żony ? - bo ona miała wrócić dzisiaj rano, ale jakoś jej się wczoraj na wieczór zebrało. A teraz miała ton, jakiego on wolałby nie słyszeć... wręcz każde słowo ociekało ironią. - Pewnie dużo było takich imprez, prawda ? - dodała jeszcze i odsunęła się od niego, oparła się gdzieś o ścianę, pewnie koło drzwi i założyła sobie rękę na rękę i tak se stała z oburzoną minką.

Arno

- Żadnej, po prostu musiałem się odstresować.

Kamila

- Odstresować ? A po czym ? Ktoś ci porwał małą ? - udawała, że o niczym nie wie i nawet świetnie ta gra jej wychodziła.

Arno

- Więc wiesz? - zapytał.

/dokończmy.

Kamila

- Wiem tylko, że małej nie ma w domu. Trudno nie zauważyć przecież. Co się stało z Ivy ? Czy jest coś o czym muszę wiedzieć ? - pytała dalej tak stojąc i opierając się o ścianę. Łzy powoli napływały jej do oczu. Zaraz pewnie usłyszy prawdę.