Dom Masona i Kamili Devouey

Granmor

Adam został przyciśnięty do ściany i skuty w kajdanki, ktoś tam pomaga Nicolasowi. Jeden z glin pacy na kobiete.-Co się tutaj dzieje?

Arno

Zanim do środka wkroczyła policja Veronique zdążyła schować broń i podbiegła do Nicolasa.
Podeszła do policjanta i wyjaśniła mu :
- Ten chłopak nas nachodził i groził mojemu bratu; temu rannemu; no i w tej chwili przyszedł i go postrzelił. - Veronique nie powiedziała, o tym, że miała spluwę, ale w świetle prawa była niewinna, ponieważ niczego się nie dokonała, a Adamowi nikt nie uwierzy.

Granmor

Policjant spojrzal na Adama.-Aresztuję Pana pod zarzutem usiłowania morderstwa, może Pan zachować milczenie, wszystko co Pan powie, może zostać użyte przeciwko Panu. Ma Pan rawdo do adwokata, w sytuacji braków srodkow, otrzyma Pan takiego z urzedu.

Future Lover

Adam zamilkł i wyobrażał sobie mine matki gdy sie dowie.

Arno

Veronique uśmiechnęła się ciepło do policjanta, mając nadzieję, że ten dupek zostanie ukarany.
W tej chwili do salonu zeszła Madaleine ubrana w zwiewną sukienkę; gdy ujrzała policję, od razu podeszła do córki.

[ co z Nicolasem ? Very Happy

]

Granmor

[narracja]Adama zabrano na komisariat. [Future, napisz ze juz tam jest i jak chcesz niech go odwiedzi mama Wink

][/narracja]

Arno

Veronique zdała sobie sprawe, ze w szpitalu nie będzie im do niczego potrzebna. Poszła obudzić Masona; umyła zęby uszykowała się, wsiadła w samochód i pojechała na strzelnicę.

[ Wychodzi Veronique ]

A Mason wstał i zszedł na dół w piżamie, po czym zrobił sobie jedzenie i kawę.

Arno

Mason był już po śniadaniu itp. itd. Po jakimś czasie postanowił, że wyjdzie z domu.

[ Wychodzi : Mason ]

Arno

[ Wchodzi : Veronique ]
Blondynka weszła do domu i zaczęła kroić jakimś wielkim nożem warzywa; postanowiła przygotować obiad - pomóc matce. W kieszeni miała cały czas swojego colta; była w całkowitej gotowości. Podśpiewywała jakąś piosenkę oddając się czynności krojenia; w jej dłoni był wielki ( wręcz ogromny ) nóż.

Granmor

Po chwili, słyszysz za sobą ciche kroki, nie zdążasz jednak się odwrócić, bo ktoś ogluszył Cię jakims przedmiotem.

[narracja]Po chwili budzisz się, przykljona taśmą klejacą do krzesła. Cholernie mocna ta taśma, nie do przerwania.[/narracja]

Arno

Veronique przyklejona taśmą klejącą do krzesła, które stało w kuchni próbuje sobie przypomnieć co działo się przed chwilą; lecz jej starania idą na marne; widzi nad sobą jakąś kobietę; strasznie zdenerwowana zaczyna się wierzgać.

Granmor

Tuż przed Ciebie podchodzi Kirsten, tak, ta staruszka z sąsiedzctwa. Uśmiechnęła się czule.

Arno

Veronique nie uwierzyła w ten "czuły" uśmiech, który pojawił się na twarzy staruszki; była pewna, że skądś ją zna; próbowała sobie przypomnieć skąd. Po chwili intensywnego myślenia zdała sobie sprawę z tego iż już nie raz widziała staruszkę spacerującą wieczorami po Wisteria Lane. Nie wiedziała czego ona od niej chce i co ma w ogóle z tym całym zajściem wspólnego ta niewinna i spokojna staruszka. Veronique cały czas wierciła się na krześle, próbując uwolnić się z pułapki; kompletnie nie miała pojęcia jakim cudem padła ofiarą takiej strasznej "zbrodni".

Granmor

-Witaj, Veronico.. - powiedziała staruszka.-Wiem, co zrobiłaś przed przyjazdem tutaj... zabiłaś człowieka.. Bóg chce, abyś poniosła karę.

Arno

Jako iż Veronique nie mogła odpowiedzieć zaczęła się znów wierzgać nerwowo w krześle; gdyby tylko mogła sięgnąć do kieszeni po colta...

Granmor

Kirsten odkleiła plaster z ust Ver, przy okazji podsuwajac jej dyktafon.-Teraz, pożegnasz się z rodziną i popełnisz samobójstwo.

Arno

Veronique była strasznie zdenerwowana i wkurzona na staruszkę...
- O co ci chodzi, czego Ty chcesz ode mnie Ty stara babo??!! Kim Ty jesteś??!! - zaczęła się wydzierać patrząc przenikliwym wzrokiem na Kirsten; dopiero teraz Veronique zaczęła dostrzegać w niej to czego nie widziała wcześnie; ujrzała okropną, przebiegłą, chytrą, chciwą, okrutną, bezwzględną, tajemniczą i niebezpieczną starszą kobietę; poznała ją z każdej strony; nie dało się tego ukryć...

Granmor

-Bog pragnie Ci wybaczyć Twoja zbrodnie, ale ku temu sluzy Twoja kara... - powiedziala Kirsten z opiekunczym uśmiechem.-Powolal mnie, zebym Ci pomogla.

Arno

- O co ci do cholery chodzi?! - zaczęła znów krzyczeć i wierzgać się; krzesło się przewróciło; nadal nie wiedziała o co chodzi Kirsten. Była przerażona.

Granmor

Kirsten kopnęla w brzuch dziewczynę.-Cicho! Bóg chce dopełnienia Twojego odkupienia! - wrzasnęła wariatka.

Arno

W tym momencie z ust Veronique popłynęła krew; która ochlapała Kirsten; taśma zaklejająca jej ręce odkleiła się; co odczuła i postanowiła wykorzystać; czekała tylko na odpowiedni moment. Nie wiedziała o co Kirsten chodzi; cały czas pluła krwią prosząc o pomoc Boga.

Granmor

-Chcialam to ładne załatwić, humanitarnie. Ale nie dałaś mi wyboru, Dziwko Diabla. - Kirsten chwycila za łopatkę która służy do ogniska [no ten taki pręt] i zaczęła nim okładać Ver.

Arno

[ pogrzebacz

]

O dziwo Veronique nie zemdlała; bardzo bolała ją głowa , po której dostała; jako iż Kirsten stała z pogrzebaczem dokładnie nad nią; a była staruszką; to Veronique udało się ją wywrócić... ( staruszki mają bardzo słabe kości ^.^ ) ...

Granmor

Kirsten upadła na ziemię. Spojrzała na dziewczynę. -Musisz byc wazna dla Szatana. - oceniła. Chwyciła za swoją broń i ....wbiła ja w Veronicę.

Arno

Lecz Veronique była szybsza; Kirsten z ręki wypadł pogrzebacz; który wzięła i wbiła staruszce w klatkę piersiową i krzyknęła :
- Ty jesteś nienormalna babo! I śmiesz sie nazywać służką Boga?! - była w szoku; a głowa ją cały czas bolała.
Lecz w tym samym czasie Kirsten zareagowała a jej broń wystrzeliła Veroniqe prosto w głowę pozbawiając ją życia; poprzez naciśnięcie spustu.
Obydwie zginęły na miejscu.