Dom Karla Mayer'a

Sahem

Kto, jak kto, ale ona umiała podtrzymać rozmowę...
- Nie przesadzaj - uśmiechnęła się i sięgnęła po szklankę z herbatą, a ta zupełnie "niechcący" przewróciła się. Na szczęście dla dywanu była już prawie pusta.
- Jaka ze mnie niezdara! - dziewczyna podniosła naczynie - Masz jakąś ściereczkę? - popatrzyła na niego przepraszającym wzrokiem.

Arno

- Spokojnie; nic się nie stało. Wyrzuć to, bo się pokaleczysz... już sprzątam. - powiedział Karl, po czym ruszył do kuchni po ściereczkę; wyrzucił potłuczone resztki szklanki; po czym schylił się by wytrzeć dywan, a Shannon stała nad nim.

Sahem

Przyklękła obok Karl'a.
- Pokaż mi to - sięgnęła po ściereczkę i zaczęła wycierać nią dywan - Jestem prawdziwą niezdarą... - znów spojrzała na niego przepraszającym tonem.

Arno

Gdy Shannon chciała wziąć ściereczkę złapała Karla za rękę, po tym zdarzeniu spojrzał jej prosto w oczy z miną fascynacji. Klęczeli tak obok siebie patrząc sobie prosto w oczy, Karl i piękna młoda dziewczyna - Shannon.

Sahem

Popatrzyła mu w oczy, by po chwili się uśmiechnąć.
- No, już po wszystkim - wstała i poprawiła spódniczkę, domyślała się, co chodziło rozwodnikom po głowach, ale nie miała ochoty tego wykorzystywać, przynajmniej w tej chwili...

Arno

Karl wstał powoli cały czas patrząc w oczy Shannon i uśmiechając się do niej...
- Najwyraźniej tak...daj mi ściereczkę... - uśmiechnął się do niej, po czym złapał ją za rękę w celu zabrania ściereczki.

Sahem

Oddała mu ściereczkę.
- Naprawdę mi przykro - znów jej ten przepraszający wzrok...

Arno

Karl przejechał Shannon po szyi otwartą dłonią najwyraźniej tylko w geście pocieszenia...najprawdopodobniej; kto wie? Uśmiechnął się do niej życzliwie i
powiedział :
- Już mówiłem, że nic się nie stało. -i wyszedł z powrotem do kuchni.

Sahem

Facetowi najwyraźniej coś chodziło po głowie. Nie, nie może sobie pozwolić na żaden błąd. Kiedy Karl wyszedł do kuchni ona ponownie usiadła na kanapie. Wyciągnęła z kieszeni komórkę i napisała szybko sms'a do Jack'a, by ten zadzwonił do niej za kilka minut. W następnej chwili schowała komórkę do torebki i założyła nogę na nogę, jakby nigdy nic.

[skoro skok tygodniowy to shannon wyszla juz wczesniej]

Kilka minut później z torebki kobiety rozległ się dzwonek telefonu. Kobieta udała zdziwienie i odebrała. Chwilę później wstała.
- Dzwonił Jack, mają jakieś problemy - zaczęła - Ci robotnicy - zrobiła słodki uśmiech - Naprawdę przepraszam... - westchnęła - Do zobaczenia! - pożegnała się i wyszła.

[wychodzi: Shannon]

Arno

[ Poniedziałek 12:00 ]

[nar] Dla Karla Mayera był to dzień jak co dzień : szary i nudny odkąd rozwiódł się z Susan.
Już dawno temu wstał, lecz jak zawsze nie miał co ze sobą zrobić, dzisiaj miał wolny dzień, zresztą on sam sobie jest szefem, więc on o tym decydował.
Dawno temu wypił poranną kawę i zjadł śniadanie; nie wiadomo dla kogo, lecz ubrał się w koszulę i dżinsy, wyperfumował się i czekał na okazję.
Siadł przy stoliku w kuchni, skąd miał obszerny widok na Wisterię, popijał drugą dzisiaj kawę i nagle ujrzał coś - dla niego dziwnego - wprowadziła się nowa rodzina- tak sądził.
Ujrzał samochód firmy przewozowej stojący przed domem, który znajdował się vis a vis jego i ujrzał dwie kobiety wysiadające z samochodu, jako iż nie miał nic do roboty, wybrał się do nich.
Poleciał na górę do łazienki, jako iż na pierwszym spotkaniu z nowo poznanymi ludźmi starał się schludnie wyglądać umył zęby po kawie, wziął klucze do ręki, podrzucił je w powietrzu; złapał wyszedł przed dom i go zamknął. [/nar]

[ Wychodzi : Karl ]

Naomi/Missy

[wchodzi Naomi]
Kobieta uśmiecha się sztucznie i podchodzi do drzwi. Lekko puka.

Arno

Na szczęście lub nieszczęście Naomi Karl był jeszcze w piżamie.
Podbiegł pospiesznie do drzwi, otworzył je i ujrzał w nich Naomi.
- Naomi. Wejdziesz? - spytał uśmiechając się promiennie.

Naomi/Missy

- Z przyjemnością... - uśmiechnęła się sztucznie i weszła do środka. - Na ostatnim spotkaniu nie wymieniliśmy się ani nickami na komunikatorach, ani numerami komórek, więc szukałam cię po przecznicy. - powiedziała i spojrzała na zegarek. - I trochę mi to zeszło... - powiedziała kręcąc głową.

Arno

Karl wpuścił ją do środka i powędrował do kuchni skąd krzyknął :
- Jak długo? - spytał z rozbawieniem.

Naomi/Missy

- Kilka ciężkich godzin... - odpowiedziała udając zmęczenie mężatka. - Obudziłam cię ? - spytała również takim przemęczonym tonem i rozsiadła się w bardzo wygodnym fotelu.

Arno

- Cenny skarb ciężko znaleźć... - skomentował, po czym odpowiedział : - No coś Ty; jestem na nogach od jakichś kilku godzin; ale jakoś tak wyszło, że; no sama widzisz... - chodziło mu o jego ubiór; podszedł do ekspresu i wykrzyknął pytając : - Kawy?!

Naomi/Missy

Przyszła do niego do kuchni i oparła się o ścianę. - A nie masz nic mocniejszego ? - zaczęła flirciarsko. - Nie mówiłeś mi dużo o sobie... - powiedziała po chwili już mniej flirciarsko i z poważną miną.

Arno

- Oczywiście, że mam... - odpowiedział posyłając jej przeszywające spojrzenie. - I Ty mnie także nie... - dodał i czekał na jej reakcję.

Naomi/Missy

- Zrób jakiegoś dobrego drinka. Liczę na twój pewnie dobry gust, jeśli chodzi o alkohole... To co, podasz mi numer komórki ? Tak oczywiście, gdybym musiała się z tobą skontaktować... - zakręciła oczami i uśmiechnęła się słodziutko.

Arno

- Skarbie...o mój gust nie musisz się martwić... - szepnął Karl...nie wiedział, że Naomi jest mężatką... - Wprawdzie mamy do siebie 5 kroków; ale skoro nalegasz... - powiedział, po czym uśmiechnął się flirciarsko i złapał za jakieś alkohole przygotowując dla niej drinka.

Naomi/Missy

Ona patrzyła na jego poczyniania, gdy przygotowywał drinka. - A może najpierw opowiedz coś o sobie... - nalegała.

Arno

- A konkretniej to co chcesz wiedzieć? - spytał, po czym podszedł do niej i " wręczył " jej drinka i zaczął swojego pić; na dobry początek dnia...

Naomi/Missy

- Na przykład czym się zajmowałeś przed pojawieniem się na Wisterii ? - spytała, po czym dodała : - Tylko nie zapomnij napisać mi swojego numeru telefonu.

Arno

- Pracowałem. - rzucił krótko i popijał swojego drinka.

Naomi/Missy

[ale wyczerpująca wypowiedź...]
- Aaa... pracowałeś... a kim jesteś z zawodu ? - spytała.