kiedyś Cecyli, a teraz ANI

miss.

Anna wreszice została sama. Plątała się po domu bez celu, wlaczyła swoją ukochaną płytę, zapaliła zrobiął sobnie kawy. Usiadła na kanapie i przeglądąła jakieś czasopismo. Ani przez moment nie pomyslała że siostra jest zamknięta w hotelu.

miss.

Ruda źle spała... właściwie to nie mogła usnąć. A gdy jej sie to wreszcie udało zadzwonił budzik. Wstała i wziełą bardzo zimny prysznic. Gdy z niego swyszłą spojrząła na siebie w lustrze. Uważała za szczęście fakt że jest jeszcze chuda... ZAłożyła szlafrok i weszła do sypialni. Ubrałą się w coś i zeszła na dół. Zrobiła sobie kawę i spojrzała na kalendarz. Dziś odbywał sie ślub Jessici. Była zaproszona i nie wypadało nie pójść. Ale narazie sie nie przejmowała, wyszła po gazete i wróciła do kuchni.

miss.

nna zeszła na doł.
- Andrea zniknęła - pinformowała sistrę i wzięła sobie kubek kawy.
- Jak to zniknęła
- Oh nie wem... Chris dzwonila i sie pytała czy jej nie widziałam, bo od wczoraj jej nie widziała. Podejrzewam że Andy poprostu gdzies zabalowała. - wzruszyła ramionami i zabrała siostrze gazetę.

miss.

Ruda nie mogął wysiedzieć w domu. Wzieła telefon, klucze i wyszła z domu. Poszła w stronę parku.

miss.

Wróciła do domu i zaczęła się przygotowywać.

miss.

W czasie gdy Rudej nie było Anna gdzieś wybyła. Teraz wróciła cała zapłakana, gdy znalazła siostrę rzuciła jej sie na szyje. Zdołała z siebie wykrztusić że jej chłopak wyjechał i ona nie ma co tu teraz robić. Normalne gadki zrozpaczonej nastolatki. Nie miała zamiaru iść na ślub... zamkneła się w swoim pokoju.

Ruda nie wiedziała co robić. Zadzwoniła do matki, później na lotnisko. Anna na jakiś czas wróci do Oslo. Najprostsze i najlepsze rozwiazanie jakie może być.

Sama wcisnełą się w jakaś tam kieckę. Znaczy się nie jakąś tam bo swoją ulubioną od LucaLuca. Usidła na łóżku i zaptrzyła się w jakiś punkt. Ostatnio była jakaś mało cecyliowata.

candace

miss.

Arno

Mason zaparkował na chodniku pod samym domem Rudej.
Wysiadł z samochodu i trzymając z tyłu bukiet podszedł do drzwi i zadzwonił dzwonkiem.

miss.

Kiedy sie ocknęła z teg osłupienia poszła sie męczyć z lokówką i swoimi włosami. Już prawie dawała sobie rade gdy zadzwonił dzwonek...
- Cholera - mruknęła i zeszła na dół. Otworzyła drzwi i sie skrzywiła.
- Hej... ale nie mam teraz czasu. Muszę się przyszykować... - wyjaśniła że nie bedzie z nim teraz gadać, no. Nawet go do środka nie zaprosiła.

Arno

Lecz on sam wszedł do środka, uśmiechnął sie do niej niemrawo i wyjął zza pleców bukiet, pokazał go jej, pocałował ją w policzek i dał jej do ręki.
- Wpadłem, żeby się spytać jak się czujesz? - powiedział -Wiem, że musisz się szykować, to widać. - komplementował - Na ślub ? - spytał i zamknął drzwi od domu stojąc w przedpokoju i opierając się o ścianę, było od niego czuć perfumy.

miss.

- Dzięki. - wzieła kwiatu i położyła je na komodzie. Mozei sam sie wprosil do środka ale dalej go na pewno nie zaprosi. Nie ma na to czasu...
- Tak na ślub. I chciałabym się nie spóźnić wieć mam nadzieję, że masz jakas ważną i krótką sprawę.

Arno

- Pytałem jak się czujesz. - powtórzył - Szykuj się. - powiedział cicho i spokojnie.

miss.

- A jak mam sie czuć? Beznadziejne. - oparła się o ta samą komodę nak tórej położyła kwiaty - Jeszcze coś?

Arno

- Ja też idę na ten ślub. Czekam na Ciebie w samochodzie. - rzucił beznamiętnie patrząc na to jak włożyła jego kwiaty spytał z zaciekawieniem - Podobają Ci się ? - i wskazał na nie palcem i dodał - Ładnie wyglądasz.

miss.

- Czekasz na mnie w samochodzie? A czy ktoś mówił że idzimey razem? Czy my w ogóle jesteśmy parą? Niezdaje mi sie... - nienawidziła jak ktoś mówi jej co ma robić... - Tak ładne... ale jakbyś wiedział wole róże herbaciane i storczyki...

Arno

Lekko go zdenerwowała, lecz zaraz odpowiedział spokojnie.
- Jeśli nie chcesz to nie. Ale z tego co kojarzę to zanim nie informując mnie, że wyjeżdżasz z NY to nią byliśmy, a ja mam takie szczęście, że jakimś dziwnym trafem Cię tu znalazłem. - spojrzał się na nią dziwnie, nie chciał lecz musiał zadać to pytanie. - Co z nami...?

miss.

- Wydaje mi sie że teraz jesteś w Fairview, nie w NY. I nie masz prawa mieć do mnie pretensji że wyjechałam. Nie miałam obowiazku Cie o tym informować. Z nami nie ma nic... kompletnie nic. - zaczynała sie irytować...

Arno

- Jak to nic?! Nic już nas nie łączy?! - spytał poirytowany, lecz domyślał się, że prawda jest zupełnie inna i jednak coś ich łączy.

miss.

- Dokładnie nic... zero. - przewróiła oczami.

Arno

Stanął jak wryty i tylko spojrzał na nią w geście zawiedzenia.

miss.

Wydała z siebie dziek... takie coś pomiedzy parsknięciem śmiechem a westchnięciem.
- A ty niby myslałeś, że to cholerne dziecko cos zmieni? Ze będę udawać szczęśliwą i moze jeszcze nawet zakochaną?

Arno

- Czyli jesteś w ciąży? - spytał i westchnął cicho - Nie myślałem, że będziesz udawać zakochaną...ale miałem nadzieję, że coś jeszcze do mnie czujesz... - szepnął cicho, spojrzał na kwiaty leżące na komodzie, a później na jej płaski brzuch.

miss.

/ekhm... oni już o tym rozmawiali. wiec on o tym wiedział...

- Dajmy spokój, co? Ty sobie myśl że między nami byla jakaś big love, ja wiem swoje. Okej? a teraz wróć do domu, do mamy i sie chociaż na ten ślub przebierz. Wypada garnitur założyć... - odwróiła się na pięcie i poszła w stronę salonu... ale jeszcze sie na chwile odwróciła - A i sie mną nie przejmuj... ja sobie rade dam. - wzruszyła ramionami i poszła na góre dalej sie szykować.

Arno

Poszedł za nią po schodach i złapał ją za rękę.
- Jeśli myślisz, że zrezygnuję z tego dziecka to jesteś w głębokim błędzie, to dziecko się urodzi, a ja będę jego ojcem. - powiedział dobitnie i dokończył wypowiedź - I z Ciebie też nie. Zszedł na dół i wbił wzrok w te kwiaty. Krzyknął do góry :
- Jedziesz ze mną, czy nie ?!