Kościółek z cmentarzem

Granmor

[narracja] Nagle w kościele rozległy się dzwony, do środka wpakowali kamerzyści. Ksiądz ubrany w jakąś złotą szatę, podszedł do ołtarza i zaczął się modlić.[/narracja]
-Zebraliśmy się tutaj, aby pożegnać naszą siostrę. Lisa Kane, odchodzi dzisiaj do domu Ojca. Pomódlmy się za jej duszę, aby była w stanie otworzyć sobie drzwi do Życia Wiecznego.
[wchodzi Joe]
Joe siada w jakiejś tylnej ławce, obserwując wszystkich dookoła. Mierzy wzrokiem Patrick'a, zerka do teczki, jeszcze nie ma człowieka na którego czeka..

Nina

W końcu weszli do środka, zajęli miejsce w jednej z ostatnich ławek.

[przychodzą: Susan, Mike]
Weszli do kościoła, wyciszając się po wcześniejszych żartach i uśmiechach i usiedli niedaleko małżeństwa Fordów.

Granmor

Joe podnosi rękę, głosząc się.
Ksiądz przełyka cicho ślinę-Tak, synu?
-Czy mógłbym powiedzieć, kilka słów? - spytał Joe.
-Cóż, właściwie powinien Pan czekać, do odpowiedniej części pogrzebu.
-Proszę. - wtrącił Joe, idąc w stronę ołtarza.

Nina

- A to kto, do cholery? - zapytała szeptem, nachylając się do Susan.

- Nie mam zielonego pojęcia... - odparła, również szeptem.

Granmor

Joe doszedł do ołtarza, postukał palcem w mikrofon-Jest mi ciężko mówić, Lisa była mi tak bardzo bliska. - jego głos się załamał. Patrick rozejrzał się po kościele, jakby myśląc że to jakiś żart.
-Mam na imię Joe, jestem kuzynem Lisy. Przybyłym tylko,gdy dowiedziałem się w telewizji, że ona zginęła. Lisa znaczyła wiele dla nas wszystkich, ja, nie, nie umiem. - zaczął chlipać.-Przepraszam... - powiedział, wracając do ławki.

Nina

- Biedny Patrick... - westchnęła.

Poczuła, że znów jej nie dobrze, ale chciała zostać w kościele mimo wszystko. Zacisnęła palce na torebce i oddychała głęboko.

Granmor

Ksiądz wrócił do ołtarza-Tak..czy ktoś jeszcze? - spytał cicho, jednak odpowiedzi nie było. Ksiądz wziął sie za dalsze odprawianie mszy.

Nina

A biedna mała Sara nie wytrzymała dłużej. Dziękując Bogu, że usiedli w jednej z ostatnich ławek, wstała, przecisnęła się koło Sawyera i niemalże wybiegła na zewnątrz. Oparła się ręką o drzewo, pochyliła i oddychała głęboko, modląc się żeby tylko nie zwymiotować przed kościołem.

Naomi/Missy

[wchodzą James i Naomi]
Msza już trwała, a małżeństwo jak burza wpadło do środka. Naomi tylko się uśmiechnęła i z mężem usiedli w ostatniej ławce po lewej stronie ołtarza. Było jej wstyd, lecz nie dawała tego po sobie poznać, tylko ze smutkiem wysłuchiwała mszy.

Sahem

- Gdzie ty idziesz? - zapytał, ale Sary już nie było, uśmiechnął się ironicznie do osób siedzących w ławkach i wybiegł za żoną. Wreszcie ją znalazł.
- Co się stało? - podszedł do niej.

Nina

- Szczerze powiedziawszy, obawiam się że to nie zatrucie - odpowiedziała, wlepiając wzrok w chodnik.

Sahem

- A co? - nie zatrucie... Może więc przeziębienie? Spojrzał na żonę pytającym wzrokiem.

Nina

Rzuciła mu żałosne spojrzenie.
- Sawyer, do cholery, chyba jestem w ciąży - odparła, wciąż przytrzymując się drzewa.

Sahem

Zatkało go. Odwrócił się i oparł ręką o drzewo. Po jakimś czasie oprzytomniał.
- Jesteś pewna, że to nie zatrucie? - nie wyobrażał sobie możliwości posiadania dziecka. To zdecydowanie nie dla niego...

Nina

- Przestań. Mnie. Dołować. - wycedziła przez zęby. Przykucnęła i schowała twarz w dłoniach.
- Mam nadzieję, że to jakiś wyjątkowo rzadki wirus, który powoduje nudności i zanik okresu - wymamrotała. Ona, jako matka? Sawyer, jako ojciec? Byli do tego stopnia obiektywni w ocenie swoich możliwości wychowawczych, że od początku Sara brała tabletki, które teraz najwidoczniej zawiodły.

Sahem

Opisywał posunięcie setki bohaterów, ale w tej chwili nie wiedział co ma sam zrobić... Przykucnął przy żonie i objął ją ramieniem. Nic nie mówił...

Nina

- Nie mogę mieć dziecka, spieprzę mu życie - powiedziała cicho, po chwili reflektując, że sa przecież na pogrzebie. Odetchnęła kilka razy głebiej.
- Musimy tam wracać - oznajmiła.

Sahem

Nie bardzo miał ochotę się uśmiechać, ale wymusił jeden na swojej twarz. Wstali i ruszyli w stronę kościoła. On nadal milczał zastanawiając się, czy nie byłoby lepiej, gdyby w tej chwili uciekł gdzieś daleko.

Kamila

[wchodzą Dominika, Kamila, Ewa i Paulina]
Dziewczyny zaparkowały przed bramą kościoła i weszły do środka. W kościele było pełno ludzi. Dziewczyny usiadły po prawej stronie tylko po to, by wtopić się w tłum.

Nina

Siedziała w ławce jak na szpilkach, tylko czekając kiedy będzie mogła stąd wyjść.

Sahem

Nie był pewny, czy to co się stało na zewnątrz stało się naprawdę. Nie słuchał księdza, w głowie tłoczyło mu się setki myśli.

Nina

Wpatrywała się tępo w trumnę, z tego miejsca dostrzegając tylko zarys ciała Lisy. Przeszły ją dreszcze i naszyły miliony czarnych myśli.
- Co my teraz zrobimy? - jęknęła cicho, pochylając się w bok, w stronę Sawyera.

Sahem

Ocknął się.
- Będziemy szczęśliwą rodziną z dzieckiem - wybełkotał nadal patrząc przed siebie, dopiero po chwili odwrócił się do żony, objął ją ramieniem.

Nina

Zrobiła taką minę, jakby miała się zaraz rozpłakać, ale nie powiedziała nic. przygryzła wargę i nie odwracała wzroku od trumny.

Sahem

Fordowie należeli do tych małżeństw, w których dziecko nie jest największym szczęściem, jakie mogło ich spotkać. Sawyer nie był typem ojca, który pomaga synowi w matematyce. Oni na rodziców się nie nadawali. - przynajmniej w ich przekonaniu...