Dom Bree van de Kamp

Viktor

- Coś się stało? zapytała zamyślonego Orsona

Sahem

Ocknął się z zamyślenia.
- Eee... nie, nic - uśmiechnął się, a następnie ponownie odwrócił w stronę kominka. Uśmiech rozpłynął się tak szybko, jak się pojawił.

Viktor

- Co się dzieje? zapytała przytulając sie do niego - Nie cieszysz się na myśl o naszym ślubie?

Sahem

Widziała, a miała nie widzieć.
- Oczywiście, że się cieszę - znów się uśmiechnął. Myśl, myśl... Musi coś wymyślić, żeby się nie dopytywała.
- Nie mam ochoty zostawiać cię jutro samej - w momencie kiedy się przytulili na jego twarzy można było dostrzec lęk. Na szczęście Bree również go obejmowała, więc tego widzieć nie mogła. [i tu konczy sie odcinek *_* xP]

Viktor

[pięknie go zakończyłeś xD]

Sahem

[ale mozemy jeszcze pisac xD]

Viktor

[no dobrze, przerwijmy tą piękną scenę xD xD]

- Jeśli tak bardzo nie chcesz to może nie pójdziesz jutro do pracy, sam powiedziałeś że mało kto się teraz zapisuje. Moglibyśmy jutro razem zająć się zaproszeniami na przyjęcie.

Sahem

- Mógłbym - uśmiechnął się lekko - Ale pacjenci nie byliby z tego powodu zadowoleni - westchnął - Obiecuję, że wrócę najszybciej, jak się da

Viktor

- No dobrze. powiedziała ciepło się uśmiechając

Sahem

Właśnie za ten uśmiech między innymi ją pokochał...
Zjadł kolejny kawałek ciasta.

Viktor

Bree zaczęła rozmyślać na temat potraw które poda na przyjęciu - A może ty zaprosisz kogoś ze swoich starych sąsiadów?

Sahem

- Starych znajomych? - spojrzał na Bree zaskoczony. Nie, nie zamierzał zapraszać nikogo z dawnych "znajomych". Prawdę mówiąc chciał o nich zapomnieć. Szczególnie o matce, Almie i tej wścibskiej Carolyn...
- To chyba nie najlepszy pomysł - odparł po chwili.

Viktor

Zdziwiła sie trochę i po chwili zapytała - Dlaczego? Nie chcesz zaprosić swoich przyjaciół żeby pochwalić się swoją narzeczoną? zażartowała uśmiechając się

Sahem

- Wiesz przecież, że po odejściu Almy chciałem oderwać się od tamtego życia - a w szczególności od tych natrętnych osądów Carolyn, nie wspominając już o Glorii i Monique...

Viktor

- Masz rację, rzeczywiście to nie najlepszy pomysł. powiedziała trochę smutnym tonem

Sahem

- Ale dzięki temu mogłem cię poznać - uśmiechnął się i objął ją ramieniem - Wszystko przez co przeszliśmy doprowadziło, że za kilka tygodni staniemy przed ołtarzem - uśmiechnął się odgarniając kosmyk włosów z jej twarzy.

Viktor

- Oh... nawet nie wiesz jak się cieszę. westchnęła patrząc mu w oczy

Sahem

- Ja też - no i tak sobie patrzyli w oczy trzymając się za ręce.

Viktor

Chwilę później Bree posprzątała ze stołu, pozmywała naczynia i schowała resztę ciasta.

Sahem

W czym oczywiście Orson jej pomógł. Ona zmywała naczynia - on wycierał itp.
Następnie usiedli sobie na kanapie przed kominkiem.

Viktor

- Jutro z samego rana muszę iść do Susan, zaproszę ją na przyjęcie. stwierdziła siedząc obok niego

Sahem

- Susan? - zapytał tak, jakby dla upewnienia. Gryzło go od środka, że musiał "zająć" się tym całym Mike'iem...
- A co u jej... - udawał, że nie wie za bardzo o kogo chodzi - Jak mu było? - spojrzał na Bree pytającym wzrokiem - Ten hydraulik w śpiączce

Viktor

- Mike. podpowiedziała mu - Z tego co wiem jego stan się nie zmienił nadal leży w szpitalu nieprzytomny, ale jutro porozmawiam sobie z Susan może dowiem się czegoś nowego. Swoja drogą co za drań go potrącił, bez skrupułów uciekł z miejsca wypadku...

Sahem

Przytaknął tylko, gdy wymówiła słowo "drań". Nigdy nie może się o tym dowiedzieć...
- Mówiłaś już komuś o zaręczynach? - najlepiej zmienić temat.

Viktor

- Nie przecież umówiliśmy sie że to będzie tajemnica aż do przyjęcia. powiedziała chociaż w głębi serca wiedziała że i tak pewnie wygada się Susan