Dom Fordów

Nina

Jak cholera powinieneś. uśmiechnęła się też. To boisz sie? Muszę to wiedziec, bo jeśli nie, muszę dalej straszyć, bić i tak dalej...

[zadziorny uśmiech Josha Hollowaya *.* mruuuu xP]

Sahem

- Powiedzmy, że jeszcze nie... - uśmiech nie znikał z jego twarzy, miał ochotę bawić się tak jeszcze długi czas... [<lol>]

Nina

Uśmiechnęła się, o ile to możliwe, jeszcze szerzej, złapała go za koszulę w miejscu gdzie opierała się o niego dłońmi i jako że była niższa, pociągnęła go lekko w dół, ponownie całując w usta, tym razem z większym entuzjazmem.

Sahem

Niech tylko spróbuje ktoś teraz do nich wpaść...
Tym razem i on włożył coś od siebie w ten pocałunek [eee?]
- Próbuj dalej...

Nina

Tak więc Sara - zdeterminowana aby wykonać zadanie 'przestraszenia' męża - pociągnęła go do salonu i popchnęła na kanape.
Teraz jestem brutalna, powinienes zacząc się bac. stwierdziła, pochylając się nad nim i opierajac dłonią o poduszki kanapy.

[xDDD]

Sahem

Przez cały czas pozwalał, by to Sara decydowała, co baaaardzo mu się podobało. W jednej chwili to kobieta leżała na kanapie, a on stał nad nią.
- Muszę się zacząć bronić... - uśmiechnął się w ten swój sposób [<lol> xD]...

Nina

Uśmiechnęła się delikatnie.
Wobec tego - postaraj się. rzuciła lekko, pociągnęła go na siebie i pocałowała. Chwilę potem już ściągali z siebie ciuchy, a jeszcze później kochali się - pierwsz raz w nowym domu, co można było uznać za chrzest bojowy kanapy i całkowite pogodzenie po kłotni - pierwszej odkąd się wprowadzili i zapewne, znając ich, nie ostatniej.
Po wszystkim leżeli sobie, przytuleni do siebie.
[no, to był delikatny opis, niech mi ktos jeszcze kiedyś powie, że robię porno xD]

Sahem

Obejmował żonę ramieniem i leżąc tak zastanawiał się nad... kolejnym rozdziałem książki. Czy Gretta powinna iść do pracy? Czy George to zrozumie?

Nina

Poleżeli sobie trochę, po czym Sara wstała, pozbierała ciuchy, ubrała się w nie i poszła na górę, zabierając się za wypakowywanie sprzętów.
Znalazłam ekspres! krzyknęła.

Sahem

On postanowił jeszcze chwilę poleżeć, ale kiedy usłyszał słowo "ekspres" zerwał się na równe nogi zakładając w pośpiechu spodnie pobiegł boso na górę.
- Gdzie?! - spojrzał na żonę trzymającą urządzenie - Jesteś kochana! - odebrał ekspres od żony przy okazji całując ją w policzek. Teraz nie potrzebował już niczego. Czuł się jak w domu...

Nina

Uśmiechnęła się, przewracając oczami. Zabrała sie za rozpakowywanie i po kilku godzinach sypialnia wyglądała już jak sypialnia a nie sklep w remoncie. Po wykonanej pracy wzięła prysznic i położyła się w łóżku, układając wygodnie na brzuchu, z książką na poduszce.

Sahem

- To ja idę zaparzyć kawę, a później uporządkować gabinet - uśmiechnął się - Ty sobie poczytaj... - powiedział jeszcze wychodząc. Zszedł do kuchni gdzie nastawił całe to urządzenie, a w międzyczasie ubrał się. Już z kubkiem kawy ruszył ponownie na piętro kierując się gdzieś w stronę gabinetu...

Nina

Czytała sobie swoją ulubiona książkę, swojego ulubionego pisarza "Regulamin tłoczni win" Irvinga. Przewróciła się na plecy, opierając o podwyższone poduszki. Położyła na chwilę książkę na brzuchu i słysząc stłumione odgłosy krzątania się w gabinecie męża, przelotem znów pomyślała, że jeśli zacznie pisać, to ona umrze z nudów. Po raz kolejny powzięła decyzję o rozpoczęciu pracy i wróciła do czytania.
W końcu zasnęła z książką.

Sahem

W końcu udało mu się doprowadzić gabinet do stanu, w jakim chciał go widzieć. Nie zauważył nawet, że zajęło mu to całą noc. W końcu dumny ze swojego dzieła usiadł w fotelu i zasnął.

Nina

Obudziła się, zauważając że Sawyera nie ma w łóżku. Doszła więc do wniosku, że mąż albo całą noc pracował, albo swoim zwyczajem zasnął w gabinecie. Przeciągnęła się rozkosznie i zeszła na dół. Nastawiła ekspres do kawy, zrobiła śniadanie, które potem przykryła i zostawiła dla Sawyera na stole.
Sama ubrała się ładnie i zostawiwszy mu na stole liścik 'Będę po południu', poszła piechotą do parku, po swój samochód.
[wychodzi: Sara]

Sahem

Wreszcie się przebudził, dzisiaj wstał nieco później, no, może dużo później niż zwykle. Kiedy wreszcie był już w stanie na to, by wstać zszedł do kuchni, gdzie z radością odkrył śniadanie. W pierwszej chwili nie zauważył małej karteczki. Przeczytał jej treść dopiero po tym, jak zasiadł za stołem.
- Po południu... - zaczął zastanawiać się co może robić do tej pory. Marzenia przerwała mu myśl o wydawcy i goniących go terminach. Ze złością wrócił do gabinetu i zabrał się za pisanie...

Nina

[przychodzi: Sara]
- Jestem! - zawołała od progu, takim głosem, który nie mógł zwiastować nic dobrego. Zrzuciła buty i płaszcz, odkładając go niedbale na szafkę w holu i ruszyła do kuchni.
- Wróciłam, kurwa, z frontu. - powiedziała do siebie i nastawiła ekspres.

Sahem

Zdawało mu się, że usłyszał krzyk Sary... Nie przerwał jednak pracy, musi skończyć ten rozdział dzisiaj, nawet jeśli siedziałby tu całą noc.

Nina

- Hej, James! Żyjesz!? - zawołała jeszcze raz.

Sahem

Dopiero teraz doszło do niego, że te krzyki były prawdziwe. Przetarł oczy, by następnie zejść do kuchni.
- Nie słyszałem, że jesteś - uśmiechnął się niepewnie - Muszę skończyć dziś ten rozdział - dodał na usprawiedliwienie

Nina

- W porządku. Błagam cię, wpleć do książki watek dziennikarki, która torturuje swojego redaktora i w efekcie go zabija. - powiedziała, oblizując łyzeczkę z kawy.

Sahem

Z początku pomysł ten wydał mu się dość śmieszny - Jeżeli tylko będę miał okazję - uśmiechnął się, ale po chwili rozmyślań zdał sobie sprawę, że dziennikarka/morderczyni to świetna postać do kryminału... - Chociaż... - wpadł w ten swój stan, kiedy wpadał na pomysł nowej książki...

Tom S.

Martha podeszła do domu Fordów, lecz najpierw przyjrzała się wszystkiemu wokół domu a następnie zapukała pytajac głośno: Czy jest ktoś tam?

Nina

- Przemyśl to, kochanie. Do tego dziennikarka - morderczyni może być też piękna i urocza, jak ja. - zażartowała i poszła otworzyć drzwi, mrucząc pod nosem coś w stylu 'Kogo to licho znów niesie'.
Otworzyła drzwi i spojrzała na kobietę wyczekująco.

Tom S.

Dzień dobry - powiedziała Martha... Eee.,.. ja mieszkam po drugiej stronie ulicy, o tam - wkazazła palcem. Zabrakło mi cukru i tak pomyślałam, że może mogłaby mi pani trochę pożyczyć - Martha mówiąc to dopiero teraz dostrzegła fakt, że pomysł z cukrem był conajmniej idiotyczny... Spojrzała na kobietę i po chwili dodała: Nazywam się Martha Huber... No cóż raz jej nie wyszło Wink