Dom Patricka Hadleya

Arno

- Nie musisz. - rzucił i uśmiechnął się tak Masonowato ( jednym kącikiem ust ).

Granmor

-Może czegoś się napijesz? - spytał kopertą pokazując dom i czytając inną.-Julie pewnie coś zrobi, robi świetne napoje...

Arno

- Julie?! - spytał, po czym znów oniemiał.

Granmor

-No, Julie, a co..? - spytał patrząc na męzczyznę, po chwili uśmiechnął się lekko.-Ach, rozumiem, tak, Julie Walker... - powiedział mierząc go wrokiem.-A my się już chyba znamy, może coś Ci świta po głowie?

Arno

- To ona jest tu z Tobą?! -spytał i spojrzał się na dom;chciał natychmiast do niego wejść - ta sama branża... -rzucił - tyle, że my byliśmy mniej znani - dodał.

Granmor

Patrick skinął głową, podniósł delikatnie jedną brew. -Hmm, to może wejdziemy?

Arno

- Z miłą chęcią - powiedział, po czym czekał, aż Patrick go wprowadzi.

Granmor

Patrick poszedł segregując po drodze pocztę, otworzył drzwi, przepuścił gostka, położył listy na stoliku i zaprowadził do salonu.
-Proszę usiąść, pójdę po Julie.

Arno

Usiadł posłusznie i już nie mógł się doczekać chwili gdy zobaczy Julie.

Granmor

-Julie. - po chwili rozległ się głos Patricka.-Poznaj Masona, naszego kolegi z branży. - powiedział z uśmiechem.
Julie odgarnęła kosmyk włosów, jej oczy były dosyć dziwne, jakby przed chwilą poprawiała makijaż - może płakała? Uśmiechnęła się do Masona.-Cześć, jestem Julie. - powiedziała wyciągając dłoń.

Arno

Mason wstał; nie mógł wypowiedzieć ani jednego słówka...
Pocałował ją tylko w dłoń i skinął głową do niej dając jej do zrozumienia iż chyba już zna jego imię. Opadł w fotel; czuł, że zaraz coś w nim pęknie...ciało miał jak z waty; wpatrywał się cały czas w Julie; gdy w końcu dostrzegł te oczy, po których dało się poznać, że płakała...

Granmor

-Mason chciał napić się jednego z Twoich drinków. - powiedział z uśmiechem Patrick. Julie spojrzała na Patricka, usmiechnęła się.-Pewnie, już się robi... - spojrzała na swoje trunki.-Hmm, zabrakło mi składniku, ale mam wszystko do zrobienia Krwawej Mary, chcesz? - spytała z uśmiechem. Ten uśmiech był wyjątkowo sztuczny, nie, zeby nie lubiła Masona, ale miała inne powody do płaczu.

Arno

- Poproszę... - rzucił krótko i uśmiechnął się uroczo.

Granmor

-Niech będzie i Mary.. - jęknęła biorąc się za drink.
Patrick spojrzał na gościa.-Wiec, co się stało że tutaj zamieszkałeś? - spytał radośnie.

Arno

- Miałem już dosyć Nowego Jorku; sprowadziliśmy się tu żeby odpocząć; pewnie jak każdy, kto tutaj mieszka...nie spodziewałbym się Ciebie tutaj... - powiedział, po czym znów wpatrzył się w Julie.

Granmor

zespół sie rozpadł przez Driveshaft, pamiętasz historie że członek ich zespołu umarł w samolocie nie? To dało im miliony..a Julie, jest tutaj, bo wspierała mnie po smierci narzeczonej, a teraz nie ma do czego wracać.[/i]

Arno

Mason cały czas wpatrywał się w Julie; wyrwany z zamyślenia powiedział :
- Pamiętam i to bardzo dobrze... - po czym dodał coś co mogło zaboleć Julie - jak to nie ma do czego wracać; a mąż ? - spytał wpatrując się w Patricka... na pewno nie spodziewał się jakie mogą być skutki jego pytania...

Granmor

Julie położyła butelkę i pisneła.-Przepraszam... - wybiegła z pokoju. Patrick uśmiechnął się:-Potrzebujesz komentarza?

Arno

- Nie potrzebuję - powiedział krótko, po czym wbił wzrok w podłogę; nie wiedział co ma robić; na pewno do niej nie pójdzie bo zna fochy kobiet, które są załamane; niedajboże jeszcze mu coś zrobi...zamyślił się patrząc w podłogę; nie myślał o Krwawej Mary; bynajmniej...

Granmor

-Jamie ma swoje racje, Julie jest tutaj już miesiąc, zostawiła wszystko by mi pomóc... - zaczął powoli.-Ale rozwód? To chyba przesada.

Arno

- Palant... - rzucił, po czym dodał - nie zasługuje na nią... - zamyślił się i znów dodał - kiepska sprawa...też bym wybrał rodzinę...jednak my faceci jesteśmy świniami... - wstydził się za swoich kolegów... po czym dodał uspokajając Patricka - tylko niektórzy... - po czym znów uśmiechnął się jednym kącikiem ust.

Granmor

Patrick tylko wzruszył ramionami, nie wiedział co ma powiedzieć,o.

Arno

- Pójdziesz do niej, czy ja mam pójść? - spytał udając powagę.

Granmor

-Wątpię by chciała teraz kogokolwiek widzieć. - odparł patrząc na bar. Szybko skierował wzrok na okno.

Arno

- Nie będę jej się narzucał... - westchnął, po czym machnął dłonią i powiedział - na czym to stanęło?