Dom przyjaciół NA SPRZEDAŻ

miss.

- Z Waszyngtonu. Panie długo tu mieszkacie? - zapytała uprzejmie, no bo ciekawa była. Skoro proponowała pokazanie FairView to jakiś czas musi to juz był.

Kamila

- Taaak, już parę dobrych chwil. A jak jest w Waszyngtonie ? Bo nigdy tam nie byłam niestety. - powiedziała Kamila, a Dominika w tym czasie przyniosła trzy filiżanki kawy.
- Proszę. - podała filiżankę każdej z pań i sama usiadła koło nich. Wypiła jak na razie mały łyk kawy.

miss.

-jak jest w Waszyngtonie? Ojej... trudnie pytanie. Miasto jak miasto, moze tylko tyle że wiecej w nim polityków i ludzi z polityką zwiazanych, - napiła się kawy. - Mój mąż także byl politytkiem, a ojciec gubernatorem, więc w ogóle kręciłam się w tym towarzystwie. - spojrzała na ciasto zrobione przez nią - Mam nadzieję, że będzie smakowało, dawno nie piekłam. - powiedziała z uśmiechem, a raczej radośnie.

Kamila

- To co, że pani dawno nie piekła i tam będzie pyszne. - powiedziała Dominika i wyroiła dla siebie kawałek ciasta, po czym zaczęła jeść. Kamila się tylko na nią spojrzała i od razu rzuciła propozycję skosztowania :
- Może niech pani spróbuje, wtedy pani oceni samą siebie.

miss.

Alex zaśmiała się, przecież i tak wiedziała ż ciasto jest idealne, jak zawsze xd
- W sumie... - wzięła kawałek ciasta - Mogłoby byc lepsze... A Panie skąd przyjechałyście?

Kamila

Dziewczyny już miały odpowiedzieć na pytanie, ale z pokoju gościnnego wyszedł Adam w codziennych ciuchach.
- Witam. Adam Grinding. - powiedział mężczyzna i pocałował rękę Alex. Dominika była pod wrażeniem zachowania Adama, a Kamila... nie chciała na niego patrzeć.
- Ja jestem z Londynu. - powiedziała Dominika.
- My z żoną jesteśmy z Francji, a dokładniej z Paryża. Kamila zna całą Francję, jak mały palec, prawda kochanie ? - zwrócił się Adam.
- Tak tak. - powiedziała z grymasem i sztucznie się uśmiechając dziewczyna. Tak Adam usiadł koło byłej żony i ukroił sobie kawałek ciasta, który potem zjadł.

miss.

- Uwielbiam Paryż i mam do niego sentyment - uśmiechnęła się ciepło

Kamila

- To wspaniale. Wychowałam się tam i byłam przewodniczką turystyczną, więc znam Paryż od podszewki. Ile razy byłaś w Paryżu ? - Kamila zaciekawiła się po prostu tym, że Alex ma sentyment do jej miasta rodzinnego.

miss.

Usmiechnęła się znad filiżanki i odstawiła ją na stół.
- Tylko kilka razy, ale jeden z nich był wyjątkowy. Brałam ślub w Paryźu. A pozostałe to wyjazd służbowe. Ale i tak uważanm że to śliczne miasto i bardzo zazdroszczę pochodzenia - zaśmiała się

Kamila

- To na prawdę piękny musiał być ten ślub... - rozmarzyła się Kamila.
- A dlaczego pani wybrała właśnie Fairview ? - spytała Dominika.

miss.

[color=olive]- Był piękny... - uśmiechneła sie do Kamili - A Fariview? Hm... chciałam wyjechać. A wszystkie wielkie miasta kojarzą mi się z Waszyngtonem. Wiec zdecydowałam, że małe miasteczk będzie idealne. - napiła się kawy xd

Kamila

- No tak, małe miasteczka są najlepsze... mimo wszystko. - powiedziała Dominika i spojrzała się na Kamilę.
- Tak, Wisteria jest ciekawą okolicą... - zawtórowała przyjaciółce Dominika. Teraz był czas na pytania ze strony Alex.

miss.

- Tak... to Państwo czemu sie przyprowadzili na Wisterię? Oczywiście poza tym, że byliście oczarowani urokiem tej miejscowości[/i] - uśmiechnęła się

Kamila

Nastała cisza. Każda z dziewczyn nie wiedziała co powiedzieć. Wtedy na dół zeszła Ewa.
- Wiiitam, Ewa Forger. - powiedziała Ewa ziewając i usiadła koło reszty.
- Przeprowadziłyśmy się tu... bo chciałyśmy zapomnieć o przeszłości. - powiedziała Kamila i uśmiechnęła się.

miss.

- - Miło mi... Alexandra van Horne - zwróciła się do Ewy. - To chyba idealne miejsce do tego... - uśmiechnęła się do nich ciepło, napiła kawy i zastanowiła nad tym czy rzeczywiście zapomina o przeszłości.

Kamila

- Tak, tu można bardzo szybko zapomnieć o przeszłości... - zawtórowała kobiecie Dominika i upiła łyk kawy.
- Lecz czasem ta przeszłość powraca. - rzuciła Ewa.

miss.

- To że powraca nie jeste chyba ąz takie złe... nie można się całkowicie odciac od przeszłosci. Przynajmniej ja tak uważam. - uśmiechnęła się

Kamila

- Wiadomo... - Kamila popierała zdanie Alex, bo wydawało się jej, że znalazła w niej swoją bratnią duszę.
- A pani tu przyjechała sama, czy z rodziną ? - spytała wścipsko Ewa, a Kamila zmierzyła ją wzrokiem, lecz Ewa tylko uśmiechała się do Alex.

miss.

Uśmiechneła sie xd
- Z dziećmi. Nie są z tego powodu bardzo zadowolone, ale jakoś przeżyją.

Kamila

- Polubią to miejsce, bo trzeba trochę w nim pobyć, by je polubić. - powiedziała Kamila i uśmiechnęła się.
- A mąż pewnie został w Waszyngtonie prawda ? - spytała Dominika.

miss.

Odłożyla filiżankę bo ręka zaczęła jej się trząść.
- Nie... mój mąż nie żyje - wbiła wzrok w zawartosc owej filiżanki

Kamila

Wszyscy zauważyli reakcję kobiety i dziewczyny zmierzyły wzrokiem Dominikę. Wtedy na dół zeszła Paulina.
- Witam. Paulina Hair. Coś się stało ? - spytała rudowłosa spoglądając na drżącą rękę kobiety, a Kamila zmierzyła wzrokiem kolejną już "ofiarę".

miss.

Uśmiechnęła się.
- Niec się nie stało. Alexadnra van Horne, miło mi

Kamila

Teraz nagle dziewczyny straciły wszelkie tematy. Nie wiedziały jaki temat zacząć. Czekały na coś ze strony Alex.

miss.

Czymś co zuciło się jej w oczy to wyjątkowa duża liczba mieszkańców.
- Państwo wszyscy tu mieszkacie?