Dom rodziny Dunne NA SPRZEDAŻ

Naomi/Missy

A on znów był zaskoczony. - Cześć. Co cię tu sprowadza ?

Kamila

- Mam problem. - powiedziała przy okazji pokazując mu teczkę i robiąc minę skruszonej dziewczynki.

Naomi/Missy

- A to wejdź. - zaprosił ją do sypialni, bo tam też miał jakiś stolik, czy biurko, no nie wiem. I usiedli przy tym stoliku/biurku. - No to pokaż, w czym masz problem. - wziął teczkę Sophi i otworzył ją.

Kamila

To ona mu to pokazała i wytłumaczyła. Na razie tak po przyjacielsku rozgrywa się wszystko. - Dan, wszystko w porządku ? Wyglądasz na zmartwionego, skołowanego... przyszłam w złym momencie, prawda ?

Naomi/Missy

- Nie. Nie ważne. Masz jakąś czystą kartkę ? Napiszemy to razem. - nie chciał wciągać asystentki w swoje sprawy, bo i po co ?

Kamila

- Tak, mam, proszę. - podała mu tę kartkę. Chciała pracować, ale myślami była ciągle w transie, czyli zastanawiała się, co zrobić, by on się przed nią otworzył.

Naomi/Missy

A on to zauważył. - Będziesz tak dumać, czy weźmiemy się wreszcie do pracy ? - tak, ponaglił ją.

Kamila

- Musisz być taki nieprzyjemny wobec mnie ? - to miało być coś w stylu : "teraz to ja się odgryzę"

Naomi/Missy

- Dobrze. Możesz przyjść kiedy indziej ? Nie mam dziś ochoty na prywatne lekcje. Najlepiej to zostaw, a ja za ciebie to napiszę, potem odbierzesz tę pracę. - wstał od tego biurka.

Kamila

- To może lepiej powiedz, o co chodzi ? Jak mi to powiesz to będzie ci lżej. - ona za to dalej siedziała na miejscu.

Kamila

/czy państwo Dunne pozwolą przenocować Sophi jedną noc u nich ?

Naomi/Missy

Ja pozwalam, nie wiem tylko co na to Jazine

Jazine

/no ok

Kamila

No to ona dziś u nich spała, w salonie ? Bo pokój gościnny jest chyba zajęty przez Temperance... No ale nie ważne. Dziewczyna właśnie teraz drzemała, choć koło jej miejsca spoczynku jest ogromna ilość kartek, w każdej od nowa rozpoczynane "zadanie domowe".

Naomi/Missy

A Dan po cichu zszedł do kuchni. Dla Lydi oczywiście naleśniczki z dżemem, ogóreczki i lody (to był jego pomysł, w poprzedniej ciąży smakowało chyba ?), dla synka płatki, dla siebie i gości : po kanapce. No i do tego parzył ciepłe, wręcz gorące napoje.

Jazine

Nie chciała obnosić się z ciążą, więc szybko przekąsiła parę ogórków i w miarę nasycona, wskoczyła na blat. Nowe potomstwo nie było mile widziane i coraz bardziej żałowała, że powiedziała o nim Danowi. Poza tym to dopiero początek, nikt by nie zauważył jakby wybrała się do jakiejś kliniki, a potem już rachu ciachu i po fachu.

Kamila

A ona dalej drzemała. Ale ułożyła się dość niefortunnie, bo zaraz spadnie z tej kanapy.

Naomi/Missy

- Kochanie, czemu taka nie w sosie jesteś ? - pocałował ją w czubek głowy i odłożył kanapkę. Czuł, że dla tego dziecka mógłby być lepszym ojcem, bo przy poprzednim mało co go było.

Jazine

- Nie, dlaczego? - uśmiechnęła się kącikiem.
/wiecie, ja tą ciążę anuluję. nie było i na razie nie będzie, bo nie chce mi się nad tym myśleć.

Kamila

No to ona jednak spadła z tej kanapy. Lecz szybko się z niej zebrała i poszła do zgromadzonych w kuchni. - Wy sobie nie przeszkadzajcie, zachowujcie się tak, jakby mnie nie było. - powiedziała do Dana i Lydii. Zaczęła szukać jakiegoś kubka, lecz słabo jej to szło, bo ona nie wie, gdzie oni mają kubki.

Naomi/Missy

/ok
- Wyglądasz na taką przybitą słonko. - ujął jej twarz w obie dłonie, a wtedy przeszkodziła im Sophia. Oderwał się od żony. - Szukasz czegoś ?

Kamila

- Nie, nic. - dalej otwierała po kolei każdą szafkę.

Naomi/Missy

- Przecież widzę, że czegoś szukasz. Jeśli nie chcesz mnie o to zapytać, to zapytaj się Lydii, a ja wyjdę. - naprawdę wyprowadzała go z równowagi ta nieporadność Sophi.

Kamila

- Wiecie, ja już się będę zbierała. Do widzenia państwu. - uśmiechnęła się do nich i wyszła.
[wychodzi Sophia]

Jazine

- Cześć .