Dom przyjaciół NA SPRZEDAŻ

Arno

Wstał i podszedł do niej po czym ją przytulił.
- Ty mój śpiochu. - roześmiał się; po czym szepnął jej na ucho : - Jestem już po śniadaniu i zbyt wczesnym obiedzie; ale postaram się coś wszamać... - powiedział i spojrzał jej głęboko w oczy; po czym tylko ją cmoknął w usta.

Kamila

A ona przetarła te oczy i czule go pocałowała w usta, po czym oboje poszli do kuchni. Była już tam Domcia, która zajmowała się dziś napojami.
- Czego się napijecie ? - spytała szykując już dla siebie szklankę i wkładając do niej torebkę herbaty cytrynowej.
- Kawy na pobudzenie poproszę. - powiedziała i ziewnęła Kamila, po czym położyła głowę na ramieniu Masona.
A Paulina nic nie odpowiedziała, tylko uśmiechnęła się do szczęśliwej pary i zajęła się przyrządzaniem tostów.

Arno

- Może wyjątkowo herbaty. - powiedział i uśmiechnął się ładnie do kobiety o kruczo czarnych włosach; po czym cmoknął Kamilę w polik i spytał
- Czyżby nieprzespana noc?

Kamila

- Ktoś nie pozwolił jej spać w nocy tymi swoimi sms-ami. - powiedziała Domcia i również uśmiechnęła się do Masona, po czym tam robiła te napoje.
- No mów za siebie. Mason nie ma konkurencji i nie musi być o mnie zazdrosny... - powiedziała to, czego w sumie była pewna, choć i tak nie wytłumaczyła się z dzisiejszego niewyspania.
No i w tym momencie Ewa wlazła do kuchni, a Paulina podała wszystkim tosty.
- Domi, zaparz mi herbaty. - poprosiła Ewa, a Domcia oczywiście również spełniła prośbę koleżanki. I tak usiedli przy stole no i niektórzy zaczęli je jeść.

Arno

Jako iż czuł się jak o siebie to wstał i podszedł sobie do lodówki i sięgnął sobie jakieś dwa dżemy : truskawkowy i brzoskwiniowy; po czym stwierdził , że jednak zgłodniał i nałożył sobie na tosty jeden z dżemów. Po czym zaczął jeść tego tosta; cały czas trzymając Kamilę za rękę i uśmiechając się do niej; nic nie mówił, ponieważ delektował się tymi tostami. Oj napiłby się jeszcze wina.

Kamila

Niestety wina w domu nie było, ale na weselu u Bree pewnie będzie. Domcia podała każdemu napój i również dosiadła się do stolika. Kamila uśmiechnęła się do Masona i posmarowała swojego tosta dżemem brzoskwiniowym. Ewa sobie piła tą swoją herbatę, a Paulina przyglądała się im wszystkim.
- Kochanie, ja dziś z dziewczynami wybieram się na ślub Bree Van de Kamp. Też tam będziesz ? - spytała, a śmiesznie wyglądała, bo w dołkach od ust miała dżemik.

Arno

- Jasne, że będę. To chyba oczywiste. Będę tam z Tobą. - powiedział z uśmiechem; po czym zauważył ten dżem i nie mógł się powstrzymać; co się będzie przed dziewczynami krępował; po chwili powiedział wskazując palcem na te miejsca Kochanie, masz tu dżem. - po czym nie czekając na jej reakcję pocałował ją namiętnie i to bardzo.

Kamila

No a ona trochę się wstydziła, ale i tak odwzajemniła pocałunek.
- Nie wiem, czy warto iść na ten ślub i na te wesele... - mruknęła tylko Paula i zaczęła stukać palcami o blat stołu.
- Mason, a ty byłeś na przyjęciu zaręczynowym ? Bo coś cię tam nie widziałam... - zadała pytanie Ewa nie zważając na to, co mruczy ruda koleżanka pod nosem.

Arno

On puszczając mimo uszu pytania cały czas całował Kamilę; po chwili dopiero oderwał się od jej ust; po czym odpowiedział Ewie :
- No to masz dobry wzrok Ewka. - i uśmiechnął się jedząc ostatniego ( swojego ) tosta i trzymając Kamilę za rękę.

Kamila

- Mamy jeszcze dużo czasu do ślubu ? - spytała Kamila, bo co jak co, ale chciała pobyć z nim choć przez chwilę sam na sam.

Arno

- Do naszego? - spytał uśmiechając się - Zobaczymy... - powiedział i cały czas ściskał jej rękę; dał jej znak, że chce się razem z nią ulotnić.

Kamila

- Nie naszego... Bree Van de Kamp. - zaśmiała się i wstała od stołu.
- To ja się pójdę przyszykować i zaraz wrócę. - dała mu buzi w polika i szybko poszła do swojej sypialni.
- A ty planujesz z nią ślub ? - zapytała ruda.

Arno

- A jak sądzisz? - spytał ruda retorycznie z uśmiechem na twarzy - Kiedyś na pewno... - dodał tajemniczo i udał się za swą ukochaną do jej pokoju wszedł do niego i...

Kamila

... i zobaczył ją właśnie zapinającą bluzkę.
- Od kiedy tak się wchodzi bez pytania ? A może byś mi pomógł ? - spytała kokieteryjnie i tak wiedząc, że zaraz nie będzie mieć na sobie tej bluzeczki.

Arno

- Odkąd jesteśmy razem. - odrzekł przy wejściu; po czym zamknął drzwi na klucz i podszedł do niej i nawet zapiął jej tę bluzkę z przodu; ale po chwili zaczął ją odpinać znów ze swoim szalonym uśmiechem...

Kamila

Dobra, a ona oplotła dłońmi jego szyję i zaczęła go całować.

Arno

A wtedy on oddał się jej pocałunkom i zdjął z niej ta bluzkę; całował ją wtulając się w nią; po chwili szepnął jej na ucho :
- Tęskniłem. - troszkę się nie widzieli.

Kamila

- Ja również. - odszeptała i zaczęła ściągać z niego jego ubrania.

Arno

- Kocham Cię - szepnął i zdjął z niej dżinsy; po czym z uśmiechem lekko pchnął ją na łóżko i kładąc się na niej zaczął ją całować po szyi; uśmiechał się słysząc śmiech zadowolonej Kamili.

Kamila

- Ja ciebie też. - wyszeptała i zaczęła oddawać pocałunki, po czym była część cenzuralna.

***

Już po wszystkim Kamila wstała z łóżka i zaczęła pospiesznie się ubierać.

Arno

Nadal przykryty kołdrą i leżąc w jej łóżku powiedział do niej z uśmiechem :
- Ślicznie wyglądasz; jak zwykle. - i posła jaj buziaka.

Kamila

- Dziękuję, ale powinieneś się zbierać, bo jeszcze muszę się z dziewczynami przygotować do ślubu Bree, może i nawet pozwiedzać sklepy... - była już ubrana w to, co zwykle i już przekręcała to od klucza.

Arno

- Wyganiasz mnie? - spytał uśmiechając się wymownie. Po chwili bez żadnego wyrzutu spytał ją : - Tak będzie wyglądać nasze życie? Wpadnę na sex, pójdziemy do kina i wrócę do siebie? Ja rozumiem , że mieszkasz z nimi ale chyba moglibyśmy spędzać ze sobą więcej czasu. Nawet w piątkę; ja nie mam nic przeciwko zakupom. - gdy wypowiedział te słowa miał już na sobie dżinsy.

Kamila

- Och no zrozum... kocham cię, ale moje życie nie polega tylko na spotkaniach z tobą. Mam przyjaciół i nie chcę ich stracić. Marzę o ślubie i założeniu z tobą rodziny, ale zauważ, że żadne z nas nie ma odpowiednich zarobków. Ale wiesz... nawet jeśli zostaniesz, to ja chyba goła do Bree pójdę, co tobie pewnie bardzo by się spodobało. A może pomógł byś mi znaleźć dobrą i odpowiednią pracę ? - gadała, by się wytłumaczyć itd. no i na koniec przytuliła się do niego. Już miała dość życia bez pracy, chciała w końcu żyć. Wiedziała, że z wycieczek nikt się nie utrzyma, ale przecież zdała studia prawnicze, a gdyby dostała odpowiednią pracę to mogłaby zdecydować się na ich własne mieszkanie, ślub i rodzinę.

Arno

Cały czas ją tuląc spojrzał jej głęboko w oczy i cmoknął ją w usta; po czym się odezwał :
- Rozumiem. A apropo pracy to dla Ciebie wszystko. - a po chwili zdał sobie sprawę z jej słów - Naprawdę o tym marzysz? - spytał naprawdę w środku wzruszony. A po chwili dodał - Ale transportu mi nie odmówisz. Przyjadę po Was. - powiedział mając dowóz na ślub Bree VDK; po chwili dodał - A na weselu będziemy się świetnie bawić.