Dom Jeanelle Angelline - NA SPRZEDAŻ

Jeanelle

Gdy tak sadziła usłyszała śliczny spiew jakiegoś ptaszka. Siedział na pobliskim drzewie i spiewał. Jean wsłuchała się w jego śpiew. I odpłynęła myslami hen hen daleko.

Zes snu wyrwał go jakiś hałas. Okazało się, że przełączył na jakiś film wojenny i w tej chwili trwała zażarta walka. Postanowil, że zoabczy co Jean robi na dworze.
Zobaczył ją klęczącą przy róży, i patrzącą się w niebo. Jej rcę spoczywały na małej łopatce. Ukląkł obok niej, i spojrzał na wyniki jej pracy. Ocneił je na bardzo dobre. Po czym postanowił, wyrwać ja z zamyslenia.

Jeanelle

Ockneła się. Zobaczyła Damena.
-Hej co tu robisz? Jak się spało?-usmiechnęła się.

Jeanelle

A dziękuje dobrze- odpowiedział. Dużo ci jeszcze zostało do sadzenia?-spytał wskazując na róze o róznych kolorach.

Jeanelle

Nie, włąsnie kończę- i zaczęła zasypywać.-Wstała i otrzepała kolana z ziemi. Zakręicło jej się w głowie, i oparła się o Damena.

Jeanelle

Nic ci nie jest?-spytał czule Damen, i przytulił ją do siebie zrową reką. Chodź, może lepiej usiądź i skierował ją na huśtawkę ogrodową. Usiedli, i rozkoszowali się waitrem smugającym ich po twarzach.
Jean wzdychneła i położyła isę, mając głowę na kolanach Damena.

Jeanelle

Patrzyła tak na niego od dołu. On na nią z góry. I tak patrzyli się na siebie.

Jeanelle

-Zakręcony dzień, co nie?-spytała Jean.

Jeanelle

Nom-odpowiedział i pogłaskał ja po policzku.- Dobrze, że wtedy spałas, gdy Sebastaian był, słsysząłaś cos wgl?-modląc się w myslach by nic.

Jeanelle

Nie, nie słyszła nic. Te leki wpakowały mnie w cos a'la spiączka.Ale żałuję że nie mogłam obejrzeć waszej walki. Dobry był?

Jeanelle

Nie aż tak dobry by mnie zabić. Widać trzeba było mu więcej lekcji, bo go Marylka rozporszyła. Kto wie, gdyby nie ona, nie wiem jakby sie to skończyło-wzdychnął.

Jeanelle

Bardzo rzadko kiedy uczeń jestlepszy od mistrza.Ale mówiąc sczzerze, nie przeczuwałam, że to włąsnie on, może stanowić dla nas jakiekolwiek zagrożenie-powiedziala.

Jeanelle

Uwierz, że ja tez nie wiedziałem.-odpowiedział. Po czym zoabczył pielęgniarkę idacą w ich strone.-Oho, chyba godzina zmiany.-i wziął głeboki wdech.

MrSiM

- James i Bill przyjeżdżają hondą Billa i dzwonią do drzwi

Jeanelle

Pielęgniarka zaczęła mu ścigac bandaż. Po d tym wdniały 3 rany, z każdej wystawały czarne szwy. Sączyła się z nich tylko lekko ropa, wiec wzięła wacik i przetarła. Damen syknął. Widocznie piekło. Po czym wzięła czysty bandaż i owinęła spowrotem jego rękę, po czym podała Jean do ręki szklankę a wniej rozpuszczone wapno i witamina C.

Jeanelle

Jean syzbko wypiła i pobiegła otworzyć.

Była niezaciekawie ubrana, w strój roboczy, w dodatku cała z ziemi.
0O cześć0usmiechneła się promiennie.-Wchodźcie-powiedziała, a następnie zamknęła za nimi drzwi.

Jeanelle

Damen również przyszedł. Przywitał się z James'em i Billem. Billa widzi po raz pierwszy. -Dziwny koleś-swierdził w myslach.

MrSiM

- Cześć Jean jak ci minęła noc, wszystko dobrze, ja już lepiej się czuję, a to jest Bill widziałaś go wczoraj

Jeanelle

-Hej, a wszystko dobrze, własnie posadziłam 15 róż w ogródku- wskazała na siebie.- Cześć Bill-uścisnęła mu dłoń. -Co tam?

Zinek

Hej jestem Bill miło mi Cię poznać - powiedział Bill

MrSiM

- Mam taki pomysł może wybierzemy się gdzieś grupką, Maryla jest zajęta, ale to się wieczorkiem do niej wpadnie

Jeanelle

-Atak wgl, to jaki cel waszej wizyty-spytałą Jean- zaprowadzając gości do salonu.

MrSiM

- A chciałem wam przedstawić mojego przyjaciela ze szkolnych lat, chodziliśmy razem do liceum

Jeanelle

Jean oznajmiła że idzie się przebrać

Damen korzystając z okazji, że sa sami, spytał James'a- Co Izzy do ciebie napisała, że wtedy musiałeś zejść na dół?

MrSiM

- Napisała mi smsem, że mam jechać szybko do hotelu, zaraz pokaże ci telefon, chciała mnie powiadomić, że grozi wam niebezpieczeństwo - tu James pokazuje Damenowi tego smsa

Jeanelle

Napisała że pokój nr 3. Daleko stąd do hotelu?-spytał James'a.